müellim
hara getdi?
-Bilmirem,-Xatire köks ötürdü,-ona ne olub,
bilmirem.
Saatlar ireliledikce Xatirenin narahatlığı daha
da artırdı. Artıq iki saatdan da çox vaxt
ötmüşdü, amma Xeyal eve qayıtmamışdı.
Bundan evvel de davaları olmuşdu, amma onda
Xeyal evden çıxıb getmemişdi. Ümumiyyetle, o
heç vaxt eve bele gec gelmez, gecikmeli olanda
da narahat qalmasın deye mütleq zeng eleyib
Xatireye xeber vererdi. Bu defeki gecikmeyini ise
bir sebebi var idi: o sevdiyi qadından qelben
incimişdi. Hirsi soyuduqca Xatire de sehvini başa
düşür ve özünü danlayırdı. Xeyala göre de çox
qorxurdu. Onun başına bir şey gelseydi, özünü
bağışlaya bilecekdimi? Belece bir elinde telefon,
bir eli belinde fikirli-fikirli üzü pencereye
dayanırdı ki arxadan Ayanın sesi eşidildi:
-Bacı, sizin noutbuk haradadır?
-He?-fikirden ayılan Xatire geri dönüb sual
dolu baxışlarla ona baxdı.-Gülay yatdı?
-Yatdı, yatdı, narahat olma. Ne oldu,
götürmür?-deye Ayan telefonu işare eledi.
-Yoox, bu niye meni peşman eleyir? Men ona
"get" demedim axı.-Xatire bir hime bendmiş
kimi ağlamsındı.
-Şşş, ağlama, gelecek.-Ayan yaxınlaşıb onu
qucaqladı.-Bayaq ikiniz de esebi idiniz, bele
olanda insan tek qalmaq isteyir.-araya çöken
üç-beş saniyelik sükutun ardından Ayan
metbexe boylanaraq-Sen heç çörek de yemedin,
otur, yemek töküm, bir-iki tike bir şey ye.-dedi.
-Yox e Ayan, iştaham yoxdur.-Xatire ondan
aralanıb gözlerini sildi.-Sen bayaq ne
isteyirdin?
-He, noutbuku. Müsteqillik gününe göre çıxış
hazırlamalıyam.
-Stenkanın en üst gözündedir. Gülüşe göre ora
qoymuşuq, götür.
-Aha, yaxşı. Sen de özünü bu qeder incitme.-
deye Ayan onu qucaqlayıb öpdü.-Hemişe sen naz
elemeyeceksen ki, qoy biraz da yezne naz
elesin.-deye ona göz de de vurdu.
Marşrutu şeherciyin qabağında saxlayan Mehdi
qollarını sükana söykeyib sonuncu sernişinlerin
düşmesini gözleyirdi ki, birden qabaq güzgüden
gördüyü tanış sima onu özünden ixtiyarsız
dönüb arxaya baxmağa mecbur eledi. Özünü
ciddi tutmağa

<< 1 ... 70 71 [72] 73 74 ... 410 >>