seninle
danışmaq üçün şans vereceksen. Eli çox yaxşı
oğlandır, seni de çox sevir. Onu itirme.-Xatire
gülümseyerek elini Ayanın elinin üstüne qoydu.
Ayan da gülümseyerek yeniden noutbukun
qapağını aralayaraq onu qoşdu. Ele bu vaxt qapı
astaca döyüldü.
-Xeyal geldi.-deye Xatire sevincek Ayana baxıb
durub qapıya doğru qaçdı. Özünü toplayıb
gülerüzle qapını açdı. Düşünürdü ki Xeyalın hirsi
soyuyar, amma qapını açanda düyünlü qaşları
arxasında gizletdiyi gözlerini yere dikmiş Xeyalı
görcek duruxdu. O salamlaşmadan içeri keçdi.-
Harada idin?-Xeyal cavab vermedi.-
Seninleyem, harada idin?-Xatire döze bilmeyib
sesini qaldırdı.
-İşim val idi.-deye Xeyal penceyini soyunaraq
asılqandan asdı ve metbexe teref getdi.
-Elini yu, yemek töküm.-deye Xatire de onun
arxasınca getdi.
-Ac deyilem, yatacam.-Xeyal üz ifadesi ve ses
tonunu deyişmeden dillendi.
-Xeyal, qurban olum, bele susma. Bir söz de,
qışqır, vur, amma bele susma. Bele meni daha
çox incidirsen.
-Ne ola, az da olsa menim ne çekdiyimi başa
düşersen.-Xeyal onun gözlerine baxıb kinaye ile
dillendi.
O, bunu deyib yataq otağına keçdi. Xatire ise
durduğu yerde donub qalmışdı. O, Xeyaldan bu
cür reaksiya gözlemirdi. Soyuqluq, uzaqlıq,
gözlerindeki yad ifade. Indi növbe Xeyalda idi.
Çekdiklerini Xatireye de yaşatmaq isteyirdi. Növbeti gün, növbeti bir payız seheri. Ayan
darvazanın qabağına çatıb dayandı,
ayaqlarına söz keçire bilmedi. Heyecan, titreme
onu ağuşuna almışdı. Doğma mekan, doğma
heyet, doğma mekteb. Biraz acı, biraz şirin
xatireler. Uşaqlıqdan gencliye doğru yıxıla dura,
güle-oynaya keçdiyi bir ömre beraber on bir il.
Vaxtında qedrini bilmeyib indi burnunu
göyneden, "kaş ki" deye yeniden yaşamaq
istediyi o iller. Bir de "o". Qazanmadan itirdiyi,
sevmeden nifret elediyi. İlk sevgisi. Mekteb
insana tekce savad, terbiye, dostlar, tecrübe
qazandırmır, yeri bir ömr boyu heç ne ile
dolmayacaq, tekrarolunmaz "ilk"ler qazandırır.
Eger kimse heyatında bele bir "ilk"in
olmadığını

<< 1 ... 73 74 [75] 76 77 ... 410 >>