işare
eleyirdi,-Anar müellim zeng eleyib xahiş eledi ki
gelib baxım. Bes sen?
-Xeyal müellimi gözleyirem.
-Hee. Bu gün görüşe...-ele bu vaxt içeriden
açılan qapı Elini ireli iteledi ve qapını açan
müellim onu yeniden içeri çağırdı.
Deqiqeler ferqi ile zeng de vuruldu ve biraz
sonra Xeyal müellim pillekende göründü.
Dünenden pozulan ehvalı düzelmemiş, qaşqabağı
açılmamışdı. Ayan ona teref gedib açarı verdi
ve bir qeder söhbet eledikden sonra sağollaşıb
pillekenleri geri düşdü. Lakin gözleri özünden
ixtiyarsız arxada, kompüter otağında qalmışdı.
Belece bir gözü arxada pilleleri düşürdü ki
Elinin foyede, qapının ağzında durub kimise
gözleyirmiş kimi ora-bura boylandığını görüb
özünden ixtiyarsız gülümsedi. Mekteb yeniden
ona doğmalaşmışdı sanki, ya da onu
doğmalaşdırano insan burada idi. Eliye her ne
qeder acıqlı olsa da onu bağışlamayacağına
dair özüne söz verse de onu her görende üreyi,
ayaqları, siması sözüne baxmır, onu ele verirdi.
Nehayet, Eli de onu gördü. Onun da el-ayağı,
dodaqları sözüne baxmadı.
-Dedim ki gözleyim.-Eli Ayan ona yaxınlaşar-
yaxınlaşmaz reaksiyasını öyrenmek üçün onun
üzüne baxa-baxa dillendi.-İşe gedirsen?
-He. Sen de?
-He, amma men telesmirem? Sen?
-Ele men de.
-Onda buyur.-deye Eli çekilib ona yol gösterdi.
Ayan razılıq eleyib ireli keçdi. Belece mektebden
çıxıb irelilemeye başladılar. İller sonra yeniden
yanaşı irelileyirdiler. İndi her şey Elinin
deyeceklerinden asılı idi:ya bu yolu sonadek
birlikde gedecek, ya da yene de ayrılacaqdılar.
Eli illerdir sinesinde qıfıl vurub saxladığı sirrini
ifade etmeye, Ayan ise "Niye"lerine nehayet ki
cavab tapmağa hazırlaşırdı.
-Men dünen sene qarşı çox böyük eşşeklik
eledim, özüm de özümü tanıya bilmirdim. Yene
de üzr isteyirem. Amma bil ki menim başqa
niyyetim yox idi.
-Sen meni qaçırırdın e, Eli, daha ne olsun?-
Ayan özünden ixtiyarsız kinaye ile gülümsünüb
sesini qaldırdı.
-Bilirem, amma menim fikrim sadece seninle
danışmaq idi, başqa heç ne. Sen

<< 1 ... 75 76 [77] 78 79 ... 410 >>