menden
qaçdıqca men daha da çıxılmaz veziyyete
düşürdüm, ne olursa olsun seni mene qulaq
asmağa mecbur elemek isteyirdim.
-Tutaq ki indi bu isteyine nail olmusan, tutaq ki
men sene qulaq asıram, ne deyeceksen?-Ayan
kinaye ve maraqla qaşının birini qaldırıb ona
baxdı.
-Seni sevirem.
Ayan yerde duruxaraq iç çekib geri atıldı. Bu
onun illerdir gözlediyi iki kelme idi, amma bu
iki kelmenin tam da ümidini üzdüyü bir vaxtda
geleceyini tesevvür bele etmemişdi. Gözlerini
qaçırıb narahat şekilde sağa-sola vurnuxdu.
Hetta bir anlıq yuxuda olduğunu da düşündü.
Etirafı Elinin özü üçün de gözlenilmez olmuşdu.
Öz-özüne gülümseyerek Ayana baxdı:
-Göydendüşme oldu, he? Men bunu sene axırda
deyecekdim. Yox, eslinde ele en başda demeli
idim. O vaxt deseydim, deye bilseydim, biz bu
yerlere gelib çıxmayacaqdıq, bu qeder sehvler
olmayacaqdı, bu qeder qelbler qırılmayacaqdı.
Boynuma alıram, her şeyin günahkarı menem.
Ne Sevinc, ne Yusif, ne Asya, ne de o Seymur
günahkar deyil. Bu güne qeder olanlarda yegane
günahkar özümem. Amma heyf ki bunun da
cezasını sene çekdirdim. Sen "Niye meni görmeye
gelmedin? Niye menden qaçdın?" deye
soruşursan. Men qorxdum Ayan, utandım.
Xestexanaya, senin yanına gelib seninle
üzleşmeye utandım. Üzüne baxmağa üzüm yox
idi, çünki. Qorxurdum, meni qovarsan deye.
Gelseydim onsuzda da qovulacaqdım. Ona göre
de senden qaçdım. Üzüne baxmadım, seni
danışdırmadım.-danışdıqca Elinin gözleri
özünden ixtiyarsız dolur, sesi titreyirdi.
-Sen gelseydin men seni qovmayacaqdım. Men
seni bağışlamağa hazır idim.-Ayan gözünden
süzülen damcıları sile-sile ağlamsınırdı.
-Qorxdum Ayan, utandım.
-Bes men komada olanda nece geldin? Onda
qorxub utanmadın?
-Onda men de ölümden qayıtmışdım. Gözü
qapıda qalmağın ne demek olduğunu başa
düşmüşdüm.
Bir müddet ikisi de susdu. Eli yene de yalan
danışmışdı. Ayanın onu bağışlamayacağını
bile-bile heqiqeti gizletmişdi. Ayan birteher
özünü toplayıb aralanmaq isteyende:
-Men işe

<< 1 ... 76 77 [78] 79 80 ... 410 >>