gün Elinin mesajı
ile yuxudan oyanar, Eli ise her axşam onun
sesini eşitmese yata bilmezdi. Eli bezen bu
qeder xoşbextliyin ardından yene nese bir
problem çıxacağından ehtiyat ederken Ayan da
yelkenleri bele tez suya endirdiyi üçün
peşmançılıq keçirerdi. Birden gözleri yaşıllıqda,
fikri uzaqlarda olan Ayanın gözlerini arxadan
kimse tutdu. O diksinib narahat şekilde yerinde
çırpınmağa, gözünü tutanın kimliyini müeyyen
elemeye çalışırdı ki bu vaxt burnuna neyinse
toxunduğunu da hiss eledi. Qızılgül etri idi. Bu
onu rahatlaşdırdı. Öz-özüne gülümseyerek:
-Eli, bilirem de sensen.-dedi.
Bu vaxt arxadan bir qehqehe qopdu ki gel
göresen. Ayan deli kimi yerinde vurnuxub arxaya
baxanda elleri qarınlarında ikiqat qatlanaraq
qehqehe çeken Sevincle Asyanı görcek tutuldu.
-Adamı bele oyuna getirerler e.-deye Sevinc
Asyaya Ayanı gösterir, gülürdü.
-Eli, bilirem de sensen.-Asya ise güle-güle
Ayanın ağzını yamsılamaqda idi.
-Qızlar...siz...siz burada...-ne deyeceyini
bilmeyen Ayan qıpqırmızı qızarmışdı.
-Ay Ayan, Ayan,-deye Sevinc biraz özünü ele
alıb gelib Ayanın sol terefinde oturdu,-biz
buradan keçirdik. Bes sen burada neyleyirsen?
-A, doroqoya, bilmirsen, o, Elini gözleyir de.-
Asya Ayanın sağ terefinde oturdu.
-Elini? Hansı Elini?-Sevinc (guya) başa
düşmemiştek maraqla ona baxdı.
-Eli de, tanımırsan? Sol qaşının üstünde xalı
olan, ağbeniz, şirin oğlan var e, onu.
-Hee. A, şirin oğlan deme, bir nefer qısqanar.
Qızlar yeniden gülüşdüler.
-Qızlar, yaxşı da.-Ayan narazı şekilde onlara
baxdı.
-Az, ifrite, bele böyümüsen? Eli ile sevgili
olmusan, bize niye demirsen?-Sevinc Ayanı
dümsükleyir, danlayırdı.
-Yox ay qızlar, ne sevgili? Biz prosto ele-bele
danışırıq.- deyerken Ayan gözlerini qaçırdı.
-Ufak at da, civcivler yesin. Eli Yusife ele demir
amma. Neçe gündür sevincden ağzı qulaqlarında
imiş. Sen amma buradan-bura bize heç ne
demirsen.-Sevinc incik şekilde Ayana baxdı.
-Demeli, uje bize inanmırsan?
-Caaan, siz menden

<< 1 ... 88 89 [90] 91 92 ... 410 >>