sonra
ise polis reisi uşağın valideynleri tapıldığı
teqdirde yetmiş iki saat erzinde onlara xeber
verileceyini dedi, eks halda körpe körpeler evine
verilecek. Onlar reisin qebulunda olduqları
müddetde Ramin de bacısına zeng eleyerek
yolda olduğunu demişdi. Polis idaresinde işleri
biten Ayangil körpeni de götürüb binadan
çıxmaq üzre idiler.
-Sen yaxşısı budur get, qardaşım harada olsa
geler.-Ayan narahat şekilde etrafa baxa-baxa
dillendi.
-Gelsin de, qardaşından qorxacam?-Eli vecine
deyilmiş kimi çiyinlerini atdı.-Qoy meni senin
yanında görsün, senin de narazı olmadığını
bilse, belke heç ne demez.
-Yaxşı, nece isteyirsen.-bu vaxt Ayanın
qucağındakı körpe qurdalanıb ağlamağa
başladı. Ayan onu yelleye-yelleye-Caaan, ne
oldu, niye narahatsan?-dedi.
-Belke acdır, ya altını batırıb? Gör hele biz
tapmamışdan da neçe saat evvel orada olub.
-Ola biler. Qaqaş da tez gelseydi.
-Yaxınlıqda da bir mağaza yoxdur ki gedim
yemek, pampers alım.
Uşaq ise daha möhkem ağlayır, adyalın içinde
çırpınırdı.
-Ay insafsız, uşağı atırsan, heç olmasa yanında
bir butulka südünü de qoy da. Yazıq deyil bu
körpe?
-Biz qınayırıq, amma heç bir ana kefinden
uşağını atmaz.
-Düz deyirsen, etrafda ... atalar dolu iken men
niye onun anasını qınayıram ki?
-Bunu her iki teref fikirleşmelidir, bu
mesuliyyetin, yükün altına her iki teref
girmelidir.
-Hamı senin kimi fikirleşseydi, ne var idi?
-Demek ki sen şanslısan.-Eli özünden emin
şekilde qaşının birini qaldırdı.
-Ne, o ne demek idi?-Ayan teeccüble ona baxdı.
-Heeç, boş şeydir, fikir verme.-deye özünü o
yerlere qoymayan eli ise tez-tez körpeni
sakitleşdirirmiş kimi onunla maraqlanmağa
başladı.-Ağlama yaraşıqlım, lay-lay-lay.-
Ayan ise gözucu ona baxır, yüngülce gülümseyib
başını bulayırdı.-Üç gün sende qalacaq, nece
çağıracaqsan bu yaraşıqlını?
-Ne bilim, heç fikirleşmemişem.
-Elay. Nece addır?
-Elay?-öz-özüne tekrarlayan Ayan sonra
memnun şekilde dodaqlarını büzüb-Pis deyil
ha.-dedi.
-Elay, Elay,

<< 1 ... 92 93 [94] 95 96 ... 410 >>