de.
-Paxılsan ki paxıl. Üreyim partladı, heç olmasa
adını de.
-Mama, men gecikirem.-İsmayıl metxebden
çıxmağa telesdi.
-İsmayıl, atasısifet, atan kimi senin de
ağzından söz almaq olmur. Heç olmasa adını de,
bax, yoxsa qonağın üçün hazırlıq görmeyecem.-
deye Dilare xala metbexin qapısından ona
seslendi.
-Bilirsen ki bize demek düşmür. Birinci defe
dedim, alınmadı, ona göre de sebrli ol.
Helelik.-telem-telesik ayaqqabılarını geyinen ve
asılqandan gödekçesini götüren İsmayıl anasına
el eleyib qapıdan çıxdı.
-Atasısifet! Heç deme!-onun arxasınca baxıb
esebi-esebi üzünü turşudan Dilare xala oğlunun
dediklerini özü-özlüyünde götür-qoy ede-ede
metbexe qayıtdı-Guya birinci defe dedi,
alınmadı…-birden nese xatırlamıştek qaşlarını
çatdı,-dayan e, bu hemin qız olmasın. Sevgi,
yox, Sevda, yox, yox, Sevil! Yoox, o qız erde
deyildi? Bu gede neylemek isteyir, onu tezeden
haradan tapdı? Allahım ağlıma muğayat ol.
Ağlıma gelenler başıma gelmesin, ya Rebb! Günortaya nisbeten hava daha da soyumuşdu,
göy üzünü alan buludlar ise yağışa çevrilmekde
idi. Xezri de güclenmekde idi. Artıq yarım
saatdan sonra Ismayıl kursun qabağında idi.
Kursun işıqlarının vaxtından evvel sönülü,
qapısının ise bağlı olması Ismayılı
teeccüblendirmişdi. Kamranın qarasına deyine-
deyine telefonunu çıxarıb ona zeng eledi.
-Haradasan?
-Yolda, sen haradasan?
-Nece yeni yolda? Men indi kursun
qabağındayam. Kursu niye vaxtından evvel
bağlamısınız?
-He, yarım saat olar ki işıqlar keçdi, biz de tez
çıxmalı olduq. Düzü, evvel gözleyecekdik, amma
sonra işıq idaresi dedi ki esas xetlerinden biri
partlayıb, bir-iki saata yanar. Biz de dedik
gözlemeyin, menası yoxdur. Ona göre de bütün
uşaqları gönderdik, kursu da bağlayıb çıxdıq.
-Işıq idaresi size atıbm burada bütün binaların
işıqları yanır. Yaxşı, indi haradasan?
-Taksideyem, Şebnemi eve ötürürem.
-Bes...Sevil haradadır?
-Ne bilim, o da evine getdi de yeqin. Taksi ile
getmeyi ona da teklif eledim, amma onun yolu
bize

<< 1 ... 96 97 [98] 99 100 ... 410 >>