Bir gün ise çox qeribe bir şey oldu.. 2 saata qeder internetden istifade etse de kassa ondan pul almadı. Sebebi ise bu gün hediyyedir dediler. Heçne başa düşmeyen Aynur teeccüble ordan eve geldi. Hemin günden etibaren her defe internet kafeye getdikde ya ondan hansısa bir sebebe pul almadılar, yada çox cuzi bir miqdarda götürdüler. Tanımadığı kafe sahibinin bu hereketi qıza teeccüblü görünürdü. Niye kimse ona güzeşt etsinki. Adamın başının üstünde Allah var, kafe sahibi ağıllı merifetli insana oxşayırdı. Başqa bir fikri olana oxşamırdı. Ona bacı deye müraciet edirdi. Axırda Aynur öz-özüne düşündü ki, yeqin telebedir deye ona güzeşt edirler. Ta ki, o kafenin esl sahibini öyrenene qeder.
Bir gün yene vacib bir informasiyanı götürmek üçün Aynur kafeye gedir. Bir xeyli müddet oturduqdan sonra kassaya pul uzadanda kassir pulu götürmür.
Aynur axırda dile gelir: bu qeder hörmet besdi. Sizin kafe mene göre işlemirki. Telebe olsamda derslerime göre ayıracağım pulum var. Xahiş edirem pulu götürün.
Kassir: Bağışla bacı, pulu ala bilmerem.
Aynur: Axı niye buna sebeb nedir?
Kassir: Mene bele tapşırılıb ki, o qız ne vaxt burdan istifade elese pul götürme.
Aynur kassiri ha dile tutsada ona kimin bu sözü dediyini öyrene bilmedi.
Fikirli-fikirli eve gelib olanları qızlara danışdı. Here bir fikir ireli sürdü. Samire dedi yeqin telebesen ona göre, Günel ise - "kafe sahibi sene vurulub ona göre pul almır” dedi. Aynura bunların heç biri inandırıcı gelmirdi. Axı 3-4ayda bu küçede ev sahibinden başqa bir insanla kelme kesib danışmamışdılar. Kim ona bu yaxşılığı etmek istesinki. Artıq özünede çox maraqlı gelirdi bunun sebebi.
Nehayet bir gün her şeyi öyrene bildi.
Kitabxanadan qayıdanda heyetlerinde qapıda duran6-7 yaşlı oğlan uşağını kenara çekdi (uşaq heyetlerinde yaşayırdı) – sen o internet kluba gedirsen?
Uşaq: He. Biz ora tez-tez gedirik oyun oynamağa.
Aynur: Senden pul alırlar?
Uşaq: He pul olmayanda içeri qoymurlar meni.
Aynur: Ora kimin klubudu?
Uşaq: Dey ordakı

[1] 2 3 >>