Şeytan bizim qürurumuzun, kütlüyümüzün uydurmasıdır.. Berk ayaqda qaçmaq üçün yol qoyur, bunu uydururuq. İçimizde heç bir şeytan yoxdur. İçimizde acizlik ve iradesizlik var. tenbellik var.. İradesizlik, Cahillik ve bunların hamsından da qorxulu bir şey- heqiqetin üzüne dik baxmaq qorxusu var…
“İçimde toplaşan hisslerin birdenbire partlayaraq, meni zerreler halında dağıdacağından qorxuram” deyib Sebaheddin Eli. İçimizdeki Şeytan- bele bir sual çıxır ortaya içimizde şeytan ola bilermi? Bu sualı kitabı elime ilk alanda özüme verdim, sora qenaete geldimki, olar. Her insanın içinde şeytanlıq vardır dedim. Xüsusende iki illik telebelik heyatımda, etrafdan gördüyüm ve anladıqlarım neticesinde çıxardığım netice bu qenaete gelmeme sebeb oldu. Eslinde bu eser bitenden qezeb doluyam. Etrafıma “dost” deye yığdığım insan yığınına bir göz atdım, ve mekteb illerinden beri daim menim büdremeyimi gözleyen ve bundan xüsusi hezz alan insan yığını olduqlarını gördüm.
Derhal ele insanların iç üzünü gördükden etrafından uzaqlaşdırmaq lazımdı, yoxsa senide o bataqlığa sürümeye çalışırlar. Çox teessüf edirem ki, men hamsını gec anlamışam. Bu mesajlar ünvana çatar deye ümid edib, keçirem esas mövzuya. Eslinde kitabda da dostluq mövzsusuna hessas yanaşılıb, ve etrafındakı insanların, “dost” yığının insana ne derecede tesir göstere bileceyinden, ve bunu bile bile yene de o “dost”lardan uzaqlaşa bilmemekden.
Hedsiz çox yaza bilerem bu barede, yazıram çünki men uşaq yaşlarından dostlar deye sehv adamlara inanmışam, Sizde birdaha etrafınızdakı insanlara baxın, düşünün bu yazdıqlarımı oxuduqca. Nece insanlardı? Daim öz menafeyini mi güdür senle dostluqda? Daim uğurun zamanı seni acılayıb tesir gösterirmi? Yaxud da daim men haqlıyam, men doğruyam, men sehvsizem deye atılıb dururmu? Ya da tam tersi de ola biler. Sadece demek istediyim bunları düşündükden sonra menim kimi sehv insanlarla yaxınlıq edirsizse derhal uzaqlaşdırın özünüzden, yada ki, “ne yazılıb burda menim dostum mene en yaxındır,

[1] 2 3 ... 6 >>