tesadüfün pencesine keçdiyime göre özüme beraet qazandırır, merhemet, imdad isteyirdim. Ezizim, axı şeytanın burada ne günahı var?

Şeytan bizim qürurumuzun, kütlüyümüzün uydurmasıdır.. Berk ayaqda qaçmaq üçün yol qoyur, bunu uydururuq. İçimizde heç bir şeytan yoxdur. İçimizde acizlik ve iradesizlik var. tenbellik var.. İradesizlik, Cahillik ve bunların hamsından da qorxulu bir şey- heqiqetin üzüne dik baxmaq qorxusu var…

Pis cehetlerimin qarşısını almağa, düşünüb müsteqil hereket etmeye alışmamışdım. Adi uşaq serbestliklerini insan olmaqdan daha ehemiyyetli hesab edirdim…

İnsan bütün bu çirkinliklerden ancaq teklikde ve güclü daxili mübarize neticesinde temizlene biler… Ancaq tek-tenhalıqda… Heç kesi de çirkaba bulaşdırmadan…

İnsanların bir hissesi bilerekden, bir hissesi de qeyri-şüüri, ne etdiklerinden xebersiz ümumi axına düşübler. “Öz fikirlerimizi söyleyib, yazırıq”- söyleseler de, eslinde, qaragüruh ve yad bir mefkureni yaydıqlarını bilmeyib, başqalarının elinde oyuncağa çevrilibler.

Ömer artıq besdir! Sene acığım tutmur.. Seni tanıdığım üçün acığım tutmur… Seni Sevirem… Hem de ne üçün sevdiyimi bilmeden sevirem… Haraya gedeceyemse, bu sevgini özümle oraya aparacağam…

Meni sene bağlayan bir cehet vardı. Sen zahiren etrafındakılara oxşasan da, daxili alemin mene tamamile başqa cür görünürdü.

Ziyalıların bir hissesi Mecideye heç de yaxşı tesir bağışlamırdı. Tanınmış adamlarda başqalarında görmediyi meziyyetler axtarır, lakin onları başqa adamlardan ayıran tekce bir cehet görürdü: bu adamlar bir çoxlarının riayet etdikleri nezaket qaydalarına emel etmir, bu qaydaları kefleri isteyen kimi pozurdular.

İsmet Şerif, Nihad, Proffessor Hikmet onların her üçü de uşaqlıq çağlarından mehrum olduqları güce, qüvveye hesret qalıb, üreklerinin yağını eridib bugüne düşübler. Onlar güclü, qüvvetli adamlara hesret-hesret baxıb, nehayet bele bir fikre gelmişdiler ki, güc qüvve heyatda çox böyük ve axtarıb tapmağa layiq bir nemetdir. Onlar hemişe

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>