ezilmeye ve mehv olmağa mehkum olduqlarını hiss eden adamlardır. Onlar hay-küy salıb bağırır, ellerine fürset düşse, hakimiyyete sahib olsalar, bu hakimiyyetden çox vehşicesine istifade ederler. Lakin onların özleri heyatın ebedi qanunlarının tepiyi altında ezilib mehv olurlar…

Bir hoqqabaz etrafdakı adamların başlarını qatmaqçün bir nece formula, bir neçe dini teşbehe, bir iki mürekkeb ifadeye el atmaqla hetta bu gün melum olan aydın fikirleri dumanlandırmağa nail ola biler.
Heyat başdan-başa fırıldaqlardan ibaretdir.

Heyat nedir? Axı bu heyatın bir menası olmalıdır, ya yox? Yeqin ki, insan dünyaya sadece yemek-içmek, birini qucağına alıb yatmaq üçün gelmir. O daha böyük ve beşeri bir meqsed üçün dünyaya gelir.

Belke, kainatin yaxşı bir ceheti var, ancaq biz onu göre bilmirik? Ve bu vaxt gözlerimin qabağına sen geldin. Öz-özüme deyirdim ki, demeli, dünyada yaxşı adam da var. Bir daha sene teşekkür edirem. Çünki sen öz hereketlerinle meni boş, menasız xeyallardan qurtardın.

Nece inanasan? Özüme inanmayandan sonra… 26 ilden beri qelbimde yığılmış çirkinlikleri görenden sonra başqasına inanmaq mümkündürmü?

Çox yaxşı dostdan alınan borcların ne vaxt ödenileceyinin melum olmaması, her halda, xoşagelen iş deyil.

Doğurdan da, çirkab içinde boğulan insanlarıq, ne cesaretle temiz qalmaqdan, öz alemimize çekilmekden dem vururam? Özü de men.. Men… Dünyaya hökm etmek.. Yeni kime? Meger menden elave başqa bir dünya da var? Herkesin tekce bir dünyası var, o da öz alemidir!

Ağıllı olmaq, ağıllı baş ve bilik sahibi olmaq neye gerekdir? Bu, bizi istediyimiz xoşbextliye çatdırmırsa..

Bunu etmekde pis bir meqsedim var? Lakin nece deyim ki, pulsuzluğun buna heç bir dexli yoxdur? Meger her şeyin esası pul deyil? Bir de içimdeki bu lenete gelmiş şeytan!
Mecidenin mektubundan müeyyen hisseler: Ömer, menim sevimli erim, biz heç bir cehetden bir birine oxşamayan, eyni düşünceleri ve görüşleri olmayan iki müxtelif insalarıq. Meni sevdiyini söyledin, inandım. Men

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>