idi. ureyi sinesine sigmirdi sanki.
Budur artiq anasinin defn olundugu mezarliqda idiler. Muzeffer qabaqa dusdu, tapdalanmaqdan yaranan, berkiyib dasdanmis torpaq cigirla irelilemeye basladi. Ireliledikce mezarlara diqqet yetirir, tanidiqi, beled olduqu adamlarin mezarini gordukce teessuf hissiyle koks oturub yolun adavam edirdi.
Ferid seher sheherden cixmamis furset tapIB aldiqi cicekleri qucaqindan berk-berk sixaraq dinmez soylemez onun arxasinca addimlayir, axtardiqlari mezari tapmaqa sebirsizlenirdi. Nehayet Muzeffer, bir mezarin onunde dayandi. Baximsizliqdan qebrin ustunu ot-alaq basmisdi. Bas dasi ovulub tokulmus, uzerindeki yazilar oxunmaz hala dusmusdu. Qebrin dusduyu veziyyetden belli olurduki, illerdir bu mezari kimse ziyaret etmir. Muzeffer mezara yaxinlasib elini bas dasina surtdu. Geri cevrilib, oglunun uzune badi.
-Ferid budur.
Ferid helede gah atasina, gahda kimsesizlikden berbad hala dusen qebre baxir, bu mezarin anasinin olduquna inana bilmirdi. Qara mermer bas dasi, qranit ortuk, uzerinde gul cicekle xeyalarindan canlandirdiqi mezar qarsisinda kimsesizlerin mezarindan ferqlenmirdi. Ferid bir muddet yerinden terpenmedi. Key kimi gozunu bozarmis mezar dasina dikib durdu, sanki butun hissiyyati donmus, bedeni keylesmis. Bu dunyadan tecrid olunmusdu. Handan-hana ozunu toplayib atasina dondu
-Ata, xahis edirem, meni anamla yalniz burax.
Emr qarisiq xahisin muqabilinde Muzeffer bir kelime bele deye bilmedi, sonuncu defe mezara baxib geldiyi cigirla geri donmeye basladi.
Atasi uzaqlasandan sonra Ferid elindeki gulleri mezarin bir qiraqina qoyub diz uste cokdu. Illerdir hesretinde olduqu, ancaq yuxularinda gorduyu, gormeye, torpaqini qoxulamaqa can atdigi şekilsiz, ustunun yazilari silinmis, mezarliqdaki diger mezarlardan secilmeyen mezar qarsisinda idi . Elini mezarin qurumus mezarin uzetrinde gezdirdi bir muddet. Daha sonra ovuclayib burnuna yaxinlasdirdi. Qoxuladi, qoxusunu ciyerlerine cekermiscesine icine cekdi. Quru torpaqin nefesine

<< 1 ... 92 93 [94] 95 96 ... 121 >>