etmirdim. Dünen axşam aĝlıma gelende ise titremeyime ve qızarmaĝıma mane ola bilmirdim. Rahatlanana qeder iliq suyun altında dayandıqdan sonra duşdan çıxdım. Bedenimi desmala sarıyaraq içeri girdiyimde Ehmed penceyini geyinirdi.
Meni gördüyünde gözleri arsızca bedenimi süzürdü. Titremeyime mane ola bilmemişdim. Baxışları ile meni menden ala bilirdi.
Yanıma yaxınlaşdı ve bir eli ile belimden tutaraq yüngülce özüne teref çekdi. O gözel burnunu boynuma gömdü. Boguq bir sesle.
"Bu qoxu mene sakitlik verir, qoxunu sevirem..." deye pıçıldadı.
Sevirdi... Meni sevmese bele menimle elaqeli bir şeyi sevirdi ve bu bele çox gözel idi.
Bir müddet daha qoxumu içine çekdikden sonra başını qaldırdı ve alnıma xefif bir öpüş buraxaraq menden uzaqlaşdı. Onun uzaqlaşmaĝı ile özümü bir an boşluqda kimi hiss etdim. Sanki o tuturdu, onun sayesinde boşluĝa düşmekden qurtulurdum.
"Seher yemeyi hazırlanaĝına ehtiyac yoxdu, Efe'de yatır deyesen, o oyananda onunla yeyeren."
Sesimin çıxmasını temenni ederek.
"Sen?" deye mızıldandım.
"Men şirketde bir şeyler yeyerem."
Şirket? Şirket demek Yasemin de demek idi! Yasemin ile birlikde seher yemeyi yemezdi deyil mi? Menim qoynumdan çıxıb basqa bir qadın ile seher yemeyi yeye bilecek qeder alçaq bir adam ola bilmezdi..
"Onunla mı yeyeceksen?"
Sesim çox soyuq çıxmışdı. Istehzalı baxışlarını üzerimde gezdirerek.
"Kiminle?" dedi.
"Yasemin."
Sert çöhresine çoxbilmiş bir tebessüm yayılmışdı, xefif kinayeli bir şekilde
"Bilmirem, belke de." dedi.
Özümü saxlaya bilmeyerek.
"Xeyir, onunla yeye bilmezsen." dedim.
O qeder suretli ve emin bir şekilde demişdim ki, men bele özüme teccüblenmişdim. Ehmed'in üzündeki tebessüm ged gede daha çox yayılırdı.
"Yeye bilmerem demek?!"
Bir şey söylemeden susdum. Neye arxalanaraq yeye bilmezsen demisdim ki? Eslinde çox yaxşı sebebim hetta sebeblerim vardı. Birincisi ve en vacibi o menim erim idi ve basqa bir qadınla da yemek zad yeye bilmezdi. Sonra.... Sonra dünen axşam yaşadıqlarımızdan sonra artıq

<< 1 ... 100 101 [102] 103 104 ... 200 >>