Göresen bele bir seye sebeb olduĝunun ferqinde idi mi? Derin bir nefes alaraq gözel arvadıma baxdım ve "Kim zeng edmeyecekmiş?" dedim.
Sesimde xefif bezmis ve soruşduĝum sualın cavabını isteyen bir nida vardı.
"Bank..."
"Başa düşmedim?"
Eli saçlarına getmişdi. Onsuzda toplu olan saçlarını toplamaĝa çalışır kimi idi.
"Bankdan zeng edirdiler mende en sonunda zeng etmeyin dedim."
Bir müddet qarşımdakı qadını ölçdűm beynimde. Yalan söylemediyini düşünürdüm qeribe idi amma ona güvenmek isteyirdim. Ve güvenecekdim de artıq. O menim arvadım idi. Güvenmeyim ve ona deyer verdiyimi göstermeyim lazım idi. Ona qarşı artıq daha çox dayana bilmirdim. Bütün duvarlarımı yıxıb zamanında buz tutturduĝu üreyimi indi isitmeye çalısmasına göz yumub onu tekrar üreyime almalı idim. Bunu ondan çox özüm üçün etmeli idim. Artıq saĝalmaq vaxtı gelmişdi ve meni tek saĝalda bilecek insan da Deniz idi. Menim gözel, ürkek arvadım...
"Elindeki nedir?"
Gözlerim bir an elindeki güle sataşsada tekrar onun gözel üzüne baxdım. Yavaş addımlarla ona doĝtu yaxınlaşdım. Aramızda çox az bir mesafe saxlayaraq dayandım ve gülü ona uzatdım.
"Sadece bir dene aldım ve tikanlarını temizletdirmedim... Sadece bir dene aldım çünki menim üçün teksen, tayın, benzerin yoxdur Deniz... Tikanlarını temizletdirmedim çünki seni her halınla, her zaman yanımda saxlayacaĝam. Her halına sebir gösterib, her şertde senin yanında olacaĝam."
Elimdeki gülü titrek elleri ile eline aldıĝında gözlerimden bir iki damla inci denesi axmaqa başlamısdı bele.
"Ehmed sen.." dedi amma gerisini getire bilmirdi sesi de elleri kimi titreyirdi. Elini xefifce üzüme doĝru yaxınlaşdırdı ve üzümü oxşadı. Onun o kiçik, zerif barmaqları üzümde gezende içimi xefif xoşbextlik doldururdu. Başqa zaman olsa onun bu hereketi olduqca uşaqcasına belke de axmaqca sayarım amma indi... O qeder sakitlik dolu idi ki... Bir o qederde gözeldi.
Bir müddet sonra özünü toplamış olacaq ki, xefifce elini çekerek "Teşekkür edirem." deye mızıldandı. Bir şey

<< 1 ... 107 108 [109] 110 111 ... 200 >>