söylemeden bir elimle belinden tutaraq aramızdaki çox az olan mesafeni de yox etdim ve alnına islaq bir öpüş buraxaraq "Sen menimsen sadece..." deye pıçıldadım. Bir neçe defe daha dodaqlarımı alnından çekmeden tekrar etdim. O menim idi, sadece menim... Onu bir defe itirmek axmaıĝını etmişdim amma bir daha o axmaqlıĝı etmezdim. Her zaman menimle, menim yanımda olacaqdı.
"Söyle." deye emr etdim. Ondan da bunu esitmeye ehtiyacım vardı. Oda menim olduĝunu bilmeli ve qebul etmeli idi.
"Sadece seninem..."
Onun sesinde hiss etdiyim bu qebul ediliş ile dodaqlarım ünvan deyişerek onun şeker dadındakı dodaqlarına getdi. Öpdükce aĝzımın içinde eriyen amma yene de varlıĝını daim davam etdiren dodaqlara....

--

Ürek ritmimin nece atdıĝını bilmirdim artıq. O qeder çox ferqli duyĝuları bir yerde yaşayırdım ki. Xeyalını bele qura bilmediyim axşam keçirmisdim. Evvel o gül, sonra Ehmed ve Efe ile gözel, söhbet dolu axşam yemeyi. Ìlk defe özümü bu aileye aid hiss etmisdim. Ìlk defe bir ailenin varlıĝını bu qeder çox heyatımda, qelbimde hiss etmisdim. Evlenmişdim ve möhdesem bir aile elde etmisdim. Möhdesem ve yarasıqlı bir heyat yoldası ile sevimli ve şirin bir oĝlum vardı menim artıq. Beli, körpemi itirmisdim amma onun yoxluĝunu biraz olsun doldura bilecek iki mükemmel insan vardı yanımda. Mene destek olacaq, acılarımda yanımda ola bilecek, meni her seyden qoruya bilecek bir ata oĝul vardı yanımda.
Yemekden sonra ise Ehmed Efe ni otaĝına aparıb yatırtmışdı. O gelene qeder gözūm ekrandaki bir yarışma programına sataşdı. Çox maraĝımı çekmese de Ehmed gelene qeder meni meşĝul ede bilerdi. Ekrandakı program bir reqs yarışması idi ve cütlükler sıra ile çıxıb öz qruplarına gõre reqs edirdiler.
"Ne edirsen?"
O arada salona Lara Fabian-Je T'aime mahnısı doldu. Bir cütlük bu mahnı ile reqs etmeye baslamısdılar. Bir sey demeden sadece ekranı gösterdim Ehmed'e. O ise ekrana baxmaĝa ehtiyac duymadan yanıma gerek elimden tuttu ve meni qaldırdı. Bir eli belimden xefifce tutaraq özüne

<< 1 ... 108 109 [110] 111 112 ... 200 >>