bizi izlediyini görmeyim ile özümü topladım.
Qarşımdakı uşaq ise, yeni Efe su içdiyi stekanı mene uzadmışdı.
"Teşekkür edirem. "
Elinden stekanı alaraq masanın üstüne qoydum. Bu uşaq eyni ile atası kimi idi. Yaşına göre danışıĝı olsun, davranışları olsun çox böyük insan kimi idi. Deyesen bu genetik bir şey idi.
"Efe Deniz'e tesekkür etmek lazım deyil. Bu onun işidir."
Eşitdiklerimden sonra baxışlarımı Ehmed'e çevirmişdim. Her zaman meni bele alçaldaraq ezecekdi. Efe atasının bu sözlerine mehel qolmaraq çiyinlerini dartıb metbexten çıxmışdı. Artıq emin idim eynile atası idi bu uşaq.
"Gedirem. Efe ne istese onu edersen. Axşamda yemek hazırlamış ol. Yeddiye yaxın gelerem."
Cavab vermeyimi gözlemeden arxasını çevirib getmişdi. Gözümden axan bir damla yaşı tez sildim. Aĝlamaqdan yorulmuşdum.
Artıq ağlamamalı idim!

--

Gördüyüm menzereni gözlerimin qarşısından sile bilmirdim. Yola heç cür baxa bilmirdim. Avtomabili saĝa çekib qezeble başımı ellerimin arasına aldım. Ìndiden Deniz menim bütün fikirlerimi alt üst etmişdi nece olacaqdı bu evlilik? Efe ile metbexdeki ilk qarşılaşmaları içimde bir şeylerin qırılmasına sebeb olmuşdu. Belkede Selma'ya qarşı vicdan ezabı idi bu. Bilmirdim. Ah Selma.. Güler üzlü arvadım menim. Senin haqqını heç bir zaman ödeye bilmerem. Derin bir nefes aldım.
Efe'ye bu evliliyi açıqlamaqım elede çetin olmamışdı. Sadece evlendim demişdim. O her zaman yaşının üstü bir uşaq olmuşdu. Sadece mene baxmaqla kifayetlenmişdi. Heç bir şey demenişdi. Sadece baxmışdı. O gözlerde çox şey vardı amma men heç birini görmek istemirdim. O gördüyüm şeylerin heç xoşuma gelmeyeceyini bilirdim, buna emin idim. Ah Deniz yene heyatıma gelmişdin ve bütün gücümü bitirirdin. Bir bataqlıqa çekirdin meni. Bu sefer xilaskarım olmayacaqdın. Bu sefer o bataqlıqa ya Deniz'le birlikde batacaqdım yada onunla birlikde qurtulacaqdım.
Çalan telefonun sesi ile fikirlerden qurtuldum. Cibimden çıxardıĝım telefonun ekranına baxdım ve gördüyüm ad meni teccüblendirmedi.

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 200 >>