Bezmis halda nefesimi çöle verdim. "Necesen dediyimi xatırlamıram." deye mızıldandım. "Arvadınla yaxşı olanda unut tebii meni." Üzümde yaranan çoxbilmis tebessüm ile "Seni unutmaq ne mümkün!" dedim. O ise mene mehel qoymadan masanın önündeki kreslolardan birine oturaraq sarı saçları ile oynamaĝa basladı. Çox vaxt sıxıntılı olduĝu zaman bunu ederdi. Böyük ehtimalla da bu an çox çıxıntılı idi. "Problem nedir?" dedim sesimi ola bildiyi qeder düz ve ciddi tutmusdum. "Bilmirem." Birsey söylemeden, fikirlerini toplamaĝını gözleyirdim. Oda bunu anlamış olacaq ki, meĝlub olmus kimi, "Onu gördüm." deye mızıldandı. Kimden behs etdiyini çox yaxşı anlamısdım. Sakit olmaĝa çalısaraq onun davam etmeyini gözledim. "Helede eynidi." Üzümde kinayeli bir tebessüm yaranmısdi. Okan'dı bu deyismezdi. O lovĝa herif, özünden basqasını düsünmeyen amma qızlarırın xoslagı bir üzü olan adam idi. Tebii onun bu halına Yasemin de qapılmısdı. O zamanki xeberdarlıĝımı diqqete almamısdı. Beli, Okan da menim yaxın dostum idi. Ayaz'dan, Gökhan'dan bir ferqi yoxdu menim üçün bir zamanlar amma Yasemin ile görüsüb sonra onu ele salması bizim dostluĝumuzun da son nöqtesini qoymusdu. "Harda gördün?" "Gökhan'ın evinde qalan qızı bilirsen." "Beli, Ìnci." dedim. Sirin xoş xasiyyet bir qızdı. Deniz'in körpesini itirdiyi gece ki, yemekde tanıs olmusduq. "Bir defe Gökhan men ve Ìnci yemek yemeye gedmisdik orda tanıs olmusduq. Sonra biz Ìnci ile nömremizi vermisdik dünende görüsdük bir yerde" Sòzü uzatmaĝının verdiyi sıxıntı ile "Eee?" dedim. "Orda Okan'la qarsılasdıq. Ìnci'ni görünce yanımıza geldi ve masaya oturdu." "Seni tanıdı mı?" Gözleri dolmusdu ve basını o an menfi menada iki yana salladı. Tanımamaĝı normal idi. Yasemin sanki basdan yaradılmısdı kimi idi. Üz xetleri, vücud xetleri her seyi deyismisdi baslı basına. Evvelki halından eser yoxdu. Men bele onun bu qeder yaxın dosdu iken tanımamısdım. Okan deyilen o lovġanın da tanımamaĝı normal idi. "Eee, daha ne isteyisen ki?" "Bilmirem." deye mızıldandı ve

<< 1 ... 113 114 [115] 116 117 ... 200 >>