bildiyim içimde ki kindi. İstemesem de var olan bu qezebdendi.
Demek olar ki, yarım saata yaxındır bu otaqda eyni şeyleri düşünmekden başıma ağrılar olmuşdu. Denizin hara getdiyini de deli kimi narahat olurdum ki çalan telefonum ile özüme geldim. Penceyimin cibinden çıxardaraq axtaran adama baxdım. Axtaran insanı görende açığı heç teeccüblenmedim. Telefonu açıb düz bir sesle "Efendim, Ayaz? Dedim.
"Ne etdin lan sen?
Onu mehel qoymayaraq, susdum. Men susum üzerine bir neçe dene söyüş mızıldanaraq "Denizin bu halı ne? Dedi.
"Ne olmuş?
"Ne demek, ne olmuş? Qız perişan bir halda, eli üzü şişib ağlamaqdan
Derin bir nefes aldım ve "Bağlayıram. Dedim amma onun xeberdarlıq dolu sert sesi ile bağlamamışam.
Ehmed Denizi qovdun mu?
"Beli.
Telefonun ucunda acı bir gülümseme sesi gelmişdi.
"Sağ olsun Deniz meselesinde sene güvenerek sehv etdiyimi mene yaxşı gösterdin.
Mesxereçi bir ses tonu ile "Ne demek. Deye mızıldandım.
"Ehmed. Dedi ki, tehlükeli ve bir o qeder de sert bir ses tonu ile "Sen menim qardaşımsan, amma Deniz de ele. Bundan sonra Denize yaxınlaşma. Deyerek telefonu qapatdı. Telefonu yatağa ataraq atdım ve tekrar Denizin yatağa qan qoxusunu ciyerlerime çekdim. Her zerrenin bu qoxu bilmesini, dadmağı isteyirdim.

Ayazın evine nece geldiyimi de bilmirdim. Tek bildiyim heyet qapısından içeri girende bağçada oturan Ayşe qaça-qaça berk-berk qucaqlaladım ve içimi azad olunana qeder ağladım.Elbette sonra meni ferq edib yanıma gelen anama sarılıb ağlamağım da başqa bir hadise idi. Anama sadece mübahise etdiyimizi ve evden çıxdığımı dedim. O mene yeyecek bir şeyler etmek üçün metbexe keçende ise her şeyi Ayşe danışmışdım. Elbette o da derhal Ayazı axtararaq olanları danışmışdı, ve tebii ki menim perişan halımdan behs etmemeyi de unutmamışdı. Ona o qeder bunu dememesi barede xeberdarlıq etsem de meni dinlememişdi.
"Çox canım yanır Ayşe. Dedim.
Mene daha sıx sarılaraq saçlarımı kenara çekdi. "Bilirem, ezizim. Dedi ve derin bir nefes alıb "O ağrı nece bir şey

<< 1 ... 141 142 [143] 144 145 ... 200 >>