demeye gözlemeden arabadan düşmüşdü. Boş gözlerle qabaq şüşeden bayıra baxdım. Her kes bir telaş içerisinde. Kimisi elinde böyük bir çamadan tek başına gelmişdi otele. Bezi yanında sevgilisi, arvadı, uşaqları Uşaqları! Bu söz heqiqeten çox gözel idi. Deniz ve menim uşaqlarımız, İgide bir qardaş. Her ne qeder hekim bunun çox çetin olduğunu söylese de men bir gün ola bileceyine inanırdım. Tabe Denizi qovub, bütün ailemi mehv etmeseydi olardı bu.
Ellerimi saçlarım arasına keçirmişem. Artıq düşünmekden başıma ağrılar olmuşdu. Bir anlıq hirsle etdiyim bir şeyin qiymetinin bu qeder ağır olması heqiqeten edaletsizlikdi. Ömerin dediyi kimi ya derhal geri çekilmeliydim, ya bu lenet eveze dözerdim, ya da gedib arvadımı alacaqdım. Onsuz da bir defe geri çekildiyim üçün üçün bunları yaşamırdımmı? Artıq geri çekilmeye olmağa heç bir şekilde niyyetim yoxdu.
Gedib arvademe geri qaytaracaqdım ! O mene aid idi ve menim yanımdan ayrılmazdı!

Özümü, çölde qalmış ve bir damla suya möhtac biri kimi hiss edirdim. O bir damla suyu içib öleceyimi düşünürdüm, amma her gün, her keçen saat yaşayırdım Ve bu susuzluğumm bir az da artaraq davam edirdi. Ehmede ehtiyacım artdıqca içimde ki qezeb odu bir az da harlanıyordu.
Gözümden axan bir damla yaşı elimin tersi ile silerek hamamdan çıxdım. Saatlardır boş bir şekilde özüme baxırdım. Onsuz bir hefte keçe bilmemişdi. Ne ara ona bu qeder alışdığımı anlamamışdım bele. Beli, ona qarşı bir bağım başlamışdı, amma hamı bir bağ - deye öz-özüme tekrar edirdim. Halbuki men onun aludeçisi olmuşam, bu heqiqeti onsuz keçirdiyim bu bir hefte açıq manşet sifetime vurmuşdu.
Bir az da bu otaqda qalsam düşüncelerimden boğulacağımı qenaet getirerek otaqdan çıxdım. Gözüm qolumda ki saata kaydığında günortanı çoxdan keçmiş olduğunu gördüm. Güman edirem ki, bu, bir heftedir gördüyüm en yaxşı şey yatmaqdır.
Salona keçende Ayşe şüşenin qabağında ki kreslolardan birine oturub kitab oxuduğun gördüç. Yavaş addımlarla yanına yaxınlaşaraq yanında ki kresloya

<< 1 ... 147 148 [149] 150 151 ... 200 >>