her ne qeder sert bir tonda çıxsa da gözlerinde ki ağrını çox yaxşı olmuşdum. Bilirem, menim daha çox üzülmemem üçün çalışırdı, Ehmedin meni incidecek şübhelenerken bu hadise anamın şübhelerini sübut edir xarakter daşıyırdı. Daha çox düşünmemek adına yeniden gözlerimi kenara çevirdim. Buradan bağa giriş, çıxışlar çox deqiq bir şekilde görünürdü. Elbette, ele baxdığım şüşeden Ehmedin arabasını görmeliyem mümkün dimi? Xeyal idi? Amma xeyal olmayacaq qeder heqiqet dayanmışdı.
"Ehmed bilermi?
Anam ve Ayşe de dalğın bir şekilde bağça girişine baxdılar. Heqiqeten de Ehmed idi. O gözel bahalı arabasını park etmiş ve arabadan düşmüşdü. Her zaman ki, çöhresi çox sert ve qatı. Üzü bir qeder solmuş kimiydi, sanki? Ah, neler hesab edirem ki, men Daha ehemiyyetli düşünmeyim lazım olan şeyler var bele daha sonra düşüneceyem şeyler üzerinde baş sındırırdım.
Zil sesi ile düşüncelerimden ayıldım ve o anda bedenime bir titreme hakim oldu. Zeng ikinci defe döydüler amma anam inadla oturduğu yerden qalxmamışdı. Ayağa qalxdım ve kresloların arasından keçdim. Daha ireliye gede, ayaqlarım sanki olduğum yere yapışmış kimi. Ayşe bunu anlamış olacaq ki o qapını açmağa getdi ve bir müddet sonra önde Ehmed, arxada Ayşe içeri girdiler. Tam da texmin etdiyim kimi Ehmed çox yorğun ve nefes dayanırdı. Onun o solğun üzünü ellerimin arasına alıb, o gözel kişisi dodaqlarına bir öpüş buraxmamaq üçün özümü çetin tutdum. İçimde ki ses sene etdiklerini ne tez unutdun deyib durur
Unutmamışdım, qürurum da, qelbimde artıqlaması ile sınmışdı, amma mehz. Ne çetindi düşünmek, hele birde o od kimi gözleri ile gözlerimin içine baxanda nece men sağlam düşüne bilerdim ki?Onun ezab çekdiyini müeyyen eden ses tonu ile bir az olsun, özümü ele almağa çalışdım, amma ne çare! O gözler meni bele esir aldıqca ve özüne doğru çekdikce özümü cemleşdire kimi bir veziyyet söz mövzusu bele ola bilmezdi.
"Ne işin var burada? - anam acıqlı bir sesle dillendi. Ehmed birazlıq gözlerini menden ayırıb anama baxsa da yene mene

<< 1 ... 149 150 [151] 152 153 ... 200 >>