"Gecikmemisen, yoxsa danışmaq üçün? Dedim.
"Deniz sebirimi az sınağa çek!"
"Sebrin vecime deyil Allahın belası!"
"Gedeceyik deyirem sene."
Qehqehe atmama mane olmadım.
Qehqehe bütün topladığım ağrıları ve hiddetleri yox edib aparmışdı. Mende yalnız bir parça qürur qalmışdı ve onu da mehv etmesine imkan vere bilmezdim.
"Men gelmirem ve beli sen gedeceksen."
Nece bu qeder soyuq ve sakit danış bilmişdim özüm de inanmırdım Üreyime her saniye bir kesik atılarken men bele soyuqqanlı dayanaraq, heqiqeten, böyük bir iş bilirdim.
Biranlıq gözlerini bağladı. Sakitleşmeye çalışdığı açıq-aydın görünürdü..
"Deniz bax gözelim"
Gözelim! Ah, bu kelmeni bele onun o merdlik dodaqlarından eşitmek üçün o qeder çox darıxmışdım ki.. Amma özümü ele almalıydım mehz bu qeder asan deyildi her şey! Bir heftedir çekdiyim ağrının terifi yox idi.
"Get." deye dillendim, sadece. Her keçen saniye ona qarşı hirsim souyurdu, ona meğlub olurdum ve bir az da burada qalsa onunla beraber gedeceyime emin idim. Buna göre o derhal getmelidi, indi getmelidi.
"Sensiz getmeyecem!
Sesinde ki, konkretlik bir az ürkmeme sebeb olmuşdu. Dediyini eden bir tempde idises tonu.
"Men gelmeyeceyem, get xahiş edirem."
Get ay insan ! Get Get ki elimde qalan bir parça qürurla yaralı qelbime bir az da olsa melhem ola bilim. Get ki bir az olsun menim çekdiyim acıları çek. Get ki, bir daha meni bele yaralamaman lazım olduğunu yaxşı öyren!
Derhal meğlub edilmiş bir üz ifadesi ile "Gelmeyeceksen? "dedi. Bu mene verilmiş bir sualdan çox özüne etiraf etdiyi, özüne ezberletdirmeye çalışdığı bir heqiqetdi. Amma men yene de onu qebul ederek "Gelmeyeceyem, get." dedim. Önce üzünde acı bir gülümseme yarandı. Bu çökmüş halı da bir çox qadını özüne celb edecek bir adam idi. O qadınlardan biri de tebii ki, mendim! Üstelik, yalnız başımı deyil, qelbimde de hissler tuğyan edirdi.
Yüngülce arxaya doğru büdreyerek "Yaxşı." dedi ve son defe gözlerime baxaraq süretle salondan çıxdı. O baxışda keder var, qezeb var idi,

<< 1 ... 152 153 [154] 155 156 ... 200 >>