bildim yalnız. O ise ehemiyyetli hesab etmez bir şekilde çiyin silkeleyerek menim sualımı eşitmezlikden geldi ve penceyinin cibinden telefonunu çıxararaq '' Ondan bunu soruşacağam. '' Deyerek Ehmedi axtardı.
Telefonu açması ile bağlaması arasında saniyeler çekdi demek olar. Üstelik üzü az evvelkinden daha berbad dayanırdı. Maraqlanaraq '' Ne oldu? '' Dedim.
'' Efe xestelenmiş. ''
'' Neyi varmış? ''

'' Qızdırması qalxıb ve indi xestexanadadırlar. ''
Süretle ayağa qalxaraq '' Menimde orada olmam gerek Ayaz. '' Dedim. O ise yerinden bele debermeyerek '' Sen otur, men gedeceyem, baxacam veziyyetine. '' Hemin an etiraz ederek '' Xeyr, Efe menimde oğlum ... Lütfen götür meni onun yanına. '' Deye mırıldandım. Bir müddet boş gözlerle mene baxsa da menim perişan halım ve inadım qarşılığında yalnız başıyla onaylamaqlala kifayetlendi. Üzerimi bele deyişdirme gereyi duymadan derhal üzerime yüngül bir mont alaraq Ayaz'ın avtomobiline mindim. Yüngül bir yağış idi çölde. Ayaz da beş deqiqe sonra girdi avtomobile. Anama ve Aişeye hara getdiyimizi izah etmişdi. Avtomobili işlederek evden uzaklaşdığımda üreyimdeki süretli ritm deyişikliyini söylememe bele gerek yox idi.
'' Eminsenmi? İstesen geri ... ''
Sözünü tamamlamasına icaze vermeden '' Oğlumun mene ehtiyacı var lütfen Ayaz süretli gedek. '' Dedim.
Bölüm - 32
Yol boyunca sessizliyin hökm sürdüyü avtomobilden xestexananın önüne gelmeyimiz ile süretle endim. Ayaz'ı gözleyecek vaxtım yox idi. Direk tecili hissesine keçerek etrafa baxdım. Efe'ye dair bir şey görmek adına etrafa boylandım ve küncde ki xereye söykenmiş Ehmedii gördüm. Ehmedi görmemle elbette yanında ki Selda Xanımın da gördüm. Qadının ne qeder narahat olduğunu ta buradan ferq etmişdim. Efe'ye heqiqeten deyer verirdi.
Özümü mecbur ele alaraq getmeye başladım ve bir iki addım qalmış Efe'yi gördüm. Üstü çılpaq ve belinde ince ağ bir örtü vardı. Etrafında ise soyuq compresses vardı. Bir adım daha atdığımda Ehmed meni ferq etdi. Dağınıq saçları ve artıq

<< 1 ... 156 157 [158] 159 160 ... 200 >>