bilmirdim. Yalnız bir '' Amma ... '' deye bildim. Niye, ne üçün etiraz etdiyimi bilmeden ... Gözümden axan yaşları önemsemeden tekrar baxdım. Divarlar da öz resimlerimi görmek ,çox köhne lisey zamanından qalma şekillerim de vardı bunların her biri heqiqeten qeribedi. Sanki her anımı çekmiş kimi idi.Üzüm asıqken, üzüm gülerken, ağlayarken, heddinde, xoşbextken ... Hamısının bir resmi vardı. Her duygumu eks etdirmişdi sanki.
Gördüklerim nefesi kesmiş ve meni sehrlemişdi. Heç bir zaman Ehmedin seve qadını özüm olaraq görmemişdim. Çünki ... Ah, yox idi bir çünki! Her zaman ondan qaçmamışdıç? Sanki ona bir günah kimi davranmamışmıydım? İndi neyin tasasına girib de axıb geden keçmişe hesab soruşma zehmetine girişmişdim.
'' Gördüklerin xoşuna getdi? ''
Ehmedin hirsli bir denizin uğultusunu xatırladan sesi ile tüklerim biz-biz olmuşdu. Onugör nece esebleşdirmişdim ... Bir şey söyleye bilmedim. Bu veziyyetde ne deye bilerdim ki? Ya da deyilecek bir şey var idimi? Bele bir veziyyeti qurtarmaq, bu veziyyetden qaçıb getmek üçün bir söz, bir söz var idimi?
Ehmedin meni sert bir şekilde özüne çevirmesi ile ne edeceyimi bilmedim. O ise hirsli bir ses tonu ile '' Amma bunlar yetmez elemi sene? Daha çoxunu öyrenmek isteyersen. '' Dedi. Hemen süretli bir şekilde başımı salladım. Artıq heç bir şey öyrenmek istemirdim. Qelbim kifayet derecede parçalara ayrılmışdı.
Ehmed üzünü bir az daha mene yaxınlaşdıraraq '' Özümü bildim bileli seni düşünmediyim tek bir gecem olmadı. '' Dedi ve kesik bir nefes alaraq '' Tek bir gece senin düşünmeden yata bilmedim. ''
Ne deyeceyimi bilmirdim. Bunlar mene ağır gelirdi. Axlım durmuş kimi idi. O an ne etmem lazım olduğuna ya da ne danışmam lazım olduğuna dair en kiçik bir fikir bele yürüde bilmirdim.
Üzünde acı bir gülümseme ile '' Sen menden künc bucaq qaçarken, üzümü görmeye bele dayanamazken men senin üzünde ki en kiçik bir gülümsemeyi göre bilmek üçün her şeyimi vere bilerdim. '' Dedi. Bir an gözlerini bağlayıb açdıqdan sonra '' Bir axmaq

<< 1 ... 163 164 [165] 166 167 ... 200 >>