verdim.
-
Qelbimde ki rahatlaşmaya sözler kifayet etmezdi hesab edirem izah etmeye. Ruhum artıq daha rahat olacaqdı. Her şeyi bilirdi. Bu saatdan sonra vereceyi qerarlar tamamile onun seçimi olacaqdı. Beli, istediyini eden bir adamdım amma heç bir qadını kobud qüvvetle alacaq qeder de qansız deyildim. Bu yalnız Ömerin ede bileceyi bir şey idi. Onda da ürek deyilen bir şey olmadığı üçün çox görmemek gerek.
Özümü salonda ki kresloya buraxdım. Vereceyi qerarı heqiqeten maraqlı idi. Onun iki dodağının arasından çıxacaq qerara bağlı idi xoşbextliyim ve bedbextliyim amma yene de ona tesir etmek istemirdim. Getmeyi isterse gede bilerdi. Üreyi yanımda olmayan bir qadının bedeni mene heç bir hezz veremezdi. Üstelik men onun bedenini deyil yalnız evvel üreyini sonra bedenini isteyirdim. O gözel qelbinde gözel bir hökmdarlıq qurmaq isteyirdim. Bu hükümdarlıqda gözel arvadım men ve Efe olacaqdı yalnız. Belke irelileyen zamanlarda bir de bir qız uşağı ... Eynile anası kimi safir mavisi gözleriyle mene meydan oxuyan kiçik bir qız ... Bu xeyala özümü çox bağlamamağa çalışdım. Evvel Denizin qalması gerek bu xeyalimin bir qisminin reallaşması üçün. Diger qismi üçün ise bir az şans lazımdı hesab edirem. Hekimin söyledikleri hele ilk günkü kimi dayanırdı ağılımda. Denizin uşaq sahibi olmasının çox çetin olduğunu açıq bir dille ifade etmişdi amma en azından qeyri-mümkün dememişdi deyil mi? Özüme yapışacaq bir budaq tapmışdım ve bu budağı qırmağa heç niyyetim yox idi.
Gözlemek her keçen saniye bir az daha çetinleşirdi sanki. Az evvel ki rahatlamanın yeri derin bir maraq ve qorxu almışdı. Artıq bir cavab almalıydım. Acı çeksem de bir an evvel o lenet ağrını çekmeye başlamalıydım. Bele çıxılmazlıqda qalmaqdansa acı daha üstün gelir görünürdü.
Ayağa qalxıb salondan çıxacaqdım ki girişde Deniz ile qarşılaşdım. Gözleri ve burnu qızarmışdı. Ne şirin dayandığını ferqinde idimi göresen? Qanım sehv yerlere doğru axmağa başlamışdı. Narahatca qımırdandım. Bu san daha ehemiyyetli

<< 1 ... 165 166 [167] 168 169 ... 200 >>