problemlerim vardı ve mence evvel onları hell etmek mecburiyyetindeydim.
'' Ehmed ... ''
Sesi titreyirdi, eynile bedeni kimi. Ellerini dağılmış topuzunda gezdirerek '' Men, men üzr isteyirem. '' Deye pıçıldadı.
'' Ne üçün? ''
Vereceyi cavabın ağırlığından qorxurdum. Onun getmesinden delicesine qorxurdum ve bu lenet olası üzrün getmesine bir başlanğıc meydana getirmesi üreyimde terifi qeyri-mümkün ağrılara sebeb olurdu.
Susması üzerine yanına yaxınlaşaraq üzünü ellerimin arasına aldım ve başını qaldıraraq mene baxmasını temin etdim.
'' Deniz ne üçün üzr isteyirsen? ''
Bölüm - 34
Qorxurdum ve bu qorxunu iliklerime qeder hiss edirem. '' Deniz ... '' dedim o an heç ummadığım bir şekilde Deniz başını eyerek üzünü ehate eden ellerime bir öpüş qondurdu. Elinin birini tam üreyimin üstüne qoyaraq '' Üreyinde açdığım her yara üçün minlerle defe üzr dileyirem, bu qeder acı çekmene sebeb olduğum üçün üzr dileyirem ve ... '' dedi ve kesik bir nefes alaraq '' Biz olmağımıza, bir-birimize aid olmamızı bu qeder gecikdirdiğim üçün üzr dileyirem ... ''
Yalnız bir an eşitdiklerimin gözelliyi ve baş döndürücülüğüne özümü buraxdım ve daha sonra derhal sevdiyim qadının ağzımda şeker kimi eriyen o gözel dodaqlarını esir aldım. Bax esl xoşbextlik idi, bu andı.
-
Günlerin keçid süreti heqiqeten meni çox çaşdırırdı. Oturduğum kresloya yaxşıca gerilerek son bir ayda yaşadıqlarımı düşündüm.Ehmedi itirdim deye fikileşerken eksine qazanmağım heqiqeten taleyin mene oynadığı gözel bir oyundu. Hele onun illerdir mene aşiq olduğu gerçeyi, ağılında menim olmam böyük bir şeydi. Bunun dincliyi ve verdiyi zövqü heç bir şey evezleyemezdi.
Gözlerim çehrayı ve benövşeyi rengin hakim olduğu salonumda gezdi. Salonun beli. Menim evimdi bura. Ehmed, menim ve Efe'nin. Bize aid idi yalnız. Ehmed ile aramızda ki problemleri düzeltdikden sonra ilk işimiz Ayazlara çox yaxın olan bu evi aldıq. Tikinti olaraq Ayazlarla eynisi olan evi öz zövqüme göre döşeyerek ferqli bir görünüş yaratmağa çalışmışdım.

<< 1 ... 166 167 [168] 169 170 ... 200 >>