sonra her cür cefaya razıydım.
Dodaqlarına qısa bir öpücük buraxdım. '' Deniz, gözel arvadım menim ... '' deye mırıldandım. Ah, gözel arvadım menim!
Çalan telefonum ile düşüncelerimden ayyrıldım. Xeyali bele içimde bir şeyleri ağrıtmağa kifayetdi eyni zamanda üreyimde ki ritmi artırmışdı da.
Zeng eden adamı görünce könülsüz açdım telefonu.
'' Efendim. ''
Sitemli bir ses tonu ile '' Mende yaxşıyam oğlum teşekkür edirem bir anan olduğunu xatırladığın üçün. '' Deyinmeye başlamışdı bele anam. Sebrsizce '' Ana! '' Dedim.
'' Ne var Ehmed? Ölsem qalsam bilmeyeceksen bele. ''
Derin bir nefes aldım.
'' Yaşayırsan ana. ''
Telefonun diger ucunda bir qehqehe meydana gelmişdi.
'' Eynile atan kimisen. ''
Vecsizce '' Atam kimi meqsedin meni de genc yaşda öldürmekse boşa hevesleirsen. '' Dedim.
Atam ağlıma geldikce istemeden gerilirdim. Beli, atamın ölümünden de açıq bir şekilde anamı günahlandırırdım. Menim ele parlaq bir uşaqlığım olmayıb. Xoşbext mesud aile quruluşu mene ve aileme göre deyildi. Her gün bağırışlar olduğu bir sabahla oyanırdım. Anamın atamı davamlı danlayan, kiçik gören bağırışlar hele de qulaqlarımda eks seda veriridi.
'' Atan haqq etdiyini yaşadı. ''
Anamın soyuq sesi ile üzümde acı bir gülümseme meydana gelmişdi. Anam her zaman bele açıq sözlü ve merhemetsiz bir qadın olmuşdu. Bir tek Selma'ya ve Efe'ye qarşı bele olmamışdı. Onlara qarşı her zaman zerifdi. Onlar üçün her şeyi ede bilecek kimi dayanırdı. Üstelik Selma'nın ölümünde öz anasından çox menim anam mehv olmuşdu. İlk geceni xestexanada keçirmişdi. Cenaze boyunca da serumla ayaq dayanmışdı. Çox böyük ziddlikdi doğrusu. Oğluna ve erine bu qeder acımasızken bir qadın, nevesi ve ölmüş gelinine qarşı içinde sevgi dolu idi.
'' Kime göre? ''
'' Ehmed bunu danışacağıq? ''
Sesinde yüngül bir hirslilik vardı. Önemsemedim, her zaman onun sesi mene qarşı bele esebi çıxardı. Xüsusile de Selma'nın ölümünden sonra bu narazılıq bir az daha artmış kimi idi. Denizle evlendikden sonra mene qarşı etdiyi

<< 1 ... 173 174 [175] 176 177 ... 200 >>