gördüm. Heqiqeten beş yaşında ki bir uşağa göre çox yaxşı bir şekil idi bu. Şekil mövzusunda açıq ki bir qabiliyyete malik idi.
'' Nece olmuş ana? ''
Elimle saçını sığalladım ve '' Çox gözel olmuş canım. '' Dedim. Üzünde aldığı cavabdan memnun olduğunu ifade eden bir ifade meydana gelmişdi.
'' Kimleri çekdin ? ''
Şekilde dörd adam vardı. İkisi böyük, biri uşaq biri de körpe. Göresen anasını mi vurğuladı deye düşünmüşdüm.
Kiçik tombul barmaqları şekilin üzerinde gezmeye başlayınca ilk başda birinci çekdiyi adamda dayandı ve '' Atam. '' Dedi. Daha sonra digerine gelib mene gözel bir şekilde gülümseyib '' Ana sensen. '' Dedi. İçimdeki rahatlamağa inana bilmirdim. Onun anasını deyil de meni çekmiş olması ... Bunun üçün xoşbext olmam belke de sehv amma Efe'nin meni artıq öz anası kimi görmesi ... Heqiqeten bu möcüze bir duyğu idi ve men bunun sevincini sonuna qeder yaşayacağam.
'' Yaxşı, digerleri kim? ''
Üzündeki gözel bir gülümseme ile '' Men ve qardaşım ... '' dedi. O an elimde ki su stekanını salmamaq üçün irademle heqiqeten böyük bir çaba etdim.
'' Gözel mi? ''
Onun cavab gözleyecekmiş kimi mene baxan üzünden gözlerimi ayırmadan yalnız başımı yelledimm ve titrek bir gülümsemekle ona baxdım. Ne qeder de çaresiz hiss edirdim özümü ... Delicesine ağlamaq isteyirdim. Bu uşaq hadisesini sovuşdurdum deye günlerle özümü necealdatdığımıı Efe sayesinde daha yaxşı anlamışdım.
Süretli bir şekilde ayağa qalxdım ve salondan çıxaraq metbexe girdim. Elimde ki stekanı masaya qoyduqdan sonra özümü de kürsüye buraxdım. Gözüme yığılan yaşları axmalarına icaze vermeden elimin tersiyle yox etmeye çalışdım.
Körpemi itirdiyimde bir daha ana olmağımın çox çetin olacağını bilirdim.Körpeme dörd elle sarılmışdım ancaq di gel bu da bele. Çünki her qadın kimi mende ana olmaq isteyirdim. O benzersiz, benzeri olmayan duyğunu mende dadmaq isteyirdim. Amma olmamışdı. O ellerimin arasından sıyrılıb getmişdi mene da onun yasını tutmaq qalmışdı. Eslinde bunu hell etdiyimize inanırdım.

<< 1 ... 175 176 [177] 178 179 ... 200 >>