Evvelki tek ana olmayacağıma üzülmeyeceyimi güman edirdim. Efe'nin bes ede bileceyini düşünmüşdüm. Ne qeder de axmaq bir düşünceymiş. Efe bele qardaş isteyerken, bu eve yalnız özünün çatmayacağını bilerek o resmi çekerken men nece de bele axmaq ve avamca düşüne bilmişdim.
Ağzımdan qopan hıçqırığa mane ola bilmemişdim. Bu, bu çox berbad bir duyğu idi ... Bir şeyler ede bilmemek, çaresizlik bunlar çox, çox ağır duygulardı ve men bu duyğuları daşımaqda çetinlik çekirdim. Üsyana bu qeder yaxındır insan. Qışqırıb, çağırmağa, niye men demeye ... İndi tam olaraq demek istediyim bu idi. Niye men? Niye menim elimden alındı bele benzeri olmayan bir mükafat? Men, anlamaqda heqiqeten çetinlik çekirdim. Ağlım kesmirdi menim bu qederine, belke de qebul etmek istemirdi. Men bu heqiqeti qebul etmek, anlamaq filan istemirdim. Men, men ana olmaq isteyirdim. Mende her kes kimi o böyük duyğunu yaşamaq isteyirdim. Canımdan daha çox sevdiyim, menden bir parça isteyirdim ... Bu qeder mı qeyri-mümkün? Bu qeder mı elçatmaz istediyim?
Artıq gözümden axan yaşlara engel ola bilmirdim. Gözlerimdeki ağrını önemsediyim deyile bilmezdi. Yalnız üreyimin ağrısıyla maraqlanırdım hazırda. Qelbimin derin bir küncünde qanamağa üz tutmuş bir yarayla meşğul olurdu hazırda.
Ellerim istemsizce qarnımı qucaqlamışdı. Sanki körpem orada idi ve men, men onu qoruya bilecekmişem kimi ... Onu itirdikden sonra qorumaq ancaq menim kimi mesuliyyetsiz bir ananın ağılına gelirdi. Mesuliyyetsizlik etmişdim men. Menim ucbatımdan ölmüşdü belke de körpem. Eger, orada ele qaçmasaydım bunların heç biri olmayacaqdı belke de.
'' Körpem ... ''
Qoxusunu, üzünü bilmediyim körpem menim ... Göresen oğlan mi olacaqdı, qız mı? Mene benzeyecek idimi? Men bunları bele öyrene bilmemişdim.
'' Deniz ... ''
Eşitdiyim ses ile gözlerimi girişe doğru çevirdiyimde Ehmedin gelmiş olduğunu ferq etdim. Bir şey söylemeden tekrar başımı eydim. Hıçqırıqlarım artıq nefes almaml çetinleşdirmeye başlamışdı.
Ehmed bir anda önümde diz çökerek

<< 1 ... 176 177 [178] 179 180 ... 200 >>