üzümü ellerinin arasına aldı.
'' Yaxşısan gözelim? ''
Sesinde ki narahatlıq ve şefqet üzümde qısa bir an gülümsemeye sebeb olsa da yalnız menfi menada başımı yellemekle yetindim. Yaxşı deyildim çünki. Hem de heç yaxşı deyildim.
'' Ne olb danış mene? ''
Telaşla mene baxan gözlerinden gözlerimi ayıra bilmirdim. Ona bu düşüncelerimi nece söyleyeceğimi bilmirdim. Çünki o körpe ... O körpe yalnız menimdi ve Ehmedin nece bir reaksiya vere bileceyini bilmirdim.
'' Deniz, canım? ''
'' Körpem ... '' deye mırıldandım.
'' Ne körpen, ne baş veir? ''
Eşitdiyim qadın sesi ile Ehmedin çiyininin üstünden qarşıya baxdım. Qapının girişinde gördüyüm qeşeng geyimli qadın ile vücudum sert kesilmişdi. Bu qadın Ehmedin anası ve hazırda burada idi... inana bilmez bir şekilde qadına baxırdım. Bir xeyal, bir ilğım olmasını isteyirdim. Gerçek ola bilmezdi. Xeyr, hazırda bu veziyyetde gerçek ola bilmezdi, olmamalıydı.
'' Ehmed ... '' deye bildim yalnız. O ise ne edeceyini bile bilmez bir halda mene baxırdı. Arada qalmış kimi idi.
'' Ne baş verir Ehmed burada? ''
Ehmedin anasının sesi az evvelkine nisbeten daha sert çıxmışdı. Üstelik mene baxan gözlerinde açıq bir qıcıq hesab etme vardı.Ehmed hele mene baxarken '' Çıx çöle ana. '' Deye qışqırdı. Qarşımda ki qadında en kiçik bir deyişiklik bele olmamışdı. Ehmedin söylediyini ve onun hirsini vecine bele almadığı çox açıq idi.
'' Ne uşağından behs edir bu qadın? ''
'' Ana, get. ''
'' Cavab ver mene! Yoxsa başqa bir adam ... ''
Sözünü tamamlamasına Ehmed icaze vermeden hirsle ayağa qalxmışdı ve '' Kes sesini! '' Deye qışqırmışdı. Bedenimdeki titremeye mane ola bilmemişdim. Her şey, düzeldiyini sandığım her şey yene evvelki veziyyetine qayıdırdı ve men heç bir şey ede bilmirdim. Bele şehzadenin yuxudan oyanan vaxtı geldi yeni menim .
Bölüm - 37
Ne edeceyimi bele bilmez bir halda oturduğum kürsüden qalxarken masadan tutdum. Qadının baxışları bir an mene sataşsa da oğlundan ayırmamışdı. Sual dolu gözleri ve ciddi üz ifadesi ile bir

<< 1 ... 177 178 [179] 180 181 ... 200 >>