''
'' Ana! Deniz menim arvadımdı elbetteki birlikde olacağam onunla. Ne hesab etmişdin? ''
Bir şey söylemeden nefessiz bir şekilde Ehmed ve anası arasında keçen münaqişeni izleyirdim. Anasının bu qeder maraqlı ve günahlandırıcı olması heqiqeten yaxşı deyildi. Üstelik anasının burada ne işi var hele onu da anlamış deyildim.
'' Nevem hardadı? ''
İkisinin baxışları da menim üzerimde toplanmışdı. '' Salonda. '' Deye mırıldandım. Qadın üzüme boş bir ifadeyle baxmağa davam edince '' Buranın qarşısı salon. '' Deyerek şerh getirdim. Üzünde alşadıcı bir ifadeyle son defe baxıb metbexden çıxdı. Bu qeder qürurlu bir qadının dünya üzerinde var ola bileceyini heç düşünmemişken bele bir qadının şexsen qayınanam çıxması heqiqeten taleyin menimle zarafat etmesinden başqa bir şey deyildi.
-
Anamın metbexden çıxması ile ağlamaqdan gözleri şişmiş arvadıma doğru çevirdim yönümü. Çaşqın ve incikdi. Bunu üzünden çox yaxşı anlaya bilmişdim. Çaşqın idi çünki, anamı burada görmeyi gözlemirdi.İncikdi, anamın sözleri ona çox ağır gelmişdi. Yalnız sözleri mi? Baxışlarıyla bele Denizi açıq bir şekilde ezirdi. Onu arabada xeberdarlıq etdiyime baxmayaraq ... ona Deniz'e pis davranmaması lazım olduğunu açıq bir dille izah etmişdim. Denizi sevdiyimi ve Efe'nin de Denizden çox xoşlandığını çox deqiq bir dille açıqlamışdım amma harda anam bele qadın idi ... Heç bir zaman öz bildiyi doğrudan başqa doğru qebul etmezdi.
Düşüncelerimi yığışdırmağa çalışaraq gözel arvadımla aramda ki mesafeni bağladım ve ona möhkem sarıldım. Burnumu boynuna basdıraraq uzun, uzun onun o dinclik veren qoxusunu çekdim. Doymaq isteyercesine amma doymayacağımı bile bile çekdim ... Eynile ölüm olduğunu bildiyimiz halda ölümsüzmüş kimi yaşadığımız kimi ... O qeder ehemiyyetsiz hesab etmez, o qeder qorxaraq ...
Ağzından qaçan her hıçqırığa penceyim qalxan olurdu. Ona daha möhkem qucaqladım. Hemin an içime almaq istedim ... Onu her kesden, her şeyden qorumaq istedim ... Sanki bu mümkünmüş kimi. Amma yene de etmek istedim

<< 1 ... 179 180 [181] 182 183 ... 200 >>