çox azmış amma qeyri-mümkün deyilmiş. ''
Üzünde acı bir gülümseme meydana gelmişdi. Bu gülümseme neye yozacağımı bilmediyim bir gülümsemek idi.
'' Deniz yaxşısan? ''
'' Beli. ''
Üzünde ki gülümseme her keçen saniye bir az daha yayılırdı. Bu meni rahatlatmaqtan çox daha çox qorxudurdu.
'' Deniz ... ''
'' Ehmed, qeyri-mümkün deyilmiş. Az da olsa şansımız varmış. ''
Sesindeki ümid o qeder aydın idi ki heç bir şey söyleye bilmedim. O az olan ehtimalın az qala qeyri-mümküne yaxın olduğunu söyleye bilmedim. Söyleyeceyem sözlerin hamısını geri uddum.
Elinin tersiyle gözlerini sildi. Üzünde artıq acı bir gülümseme deyil , şen bir gülümseme vardı. Ne edeceyimi bile bilmez bir halda ona baxdım. Onu ümidlendirmek kimi axmaq bir sehv etmişdim. Belke de qeyri-mümkün demeliydim. Amma bu da çox merhemetsizce olardı. Neticede qeyri-mümküne yaxın bir ehtimal da olsa bilmeliydi.
'' Ehmed sen istemirsen? ''
Sesinde ki qorxu ve narahatlığı aydın şekilde hiss etmişdim. Menim düşüncelerim mövzusunda qerarsız qaldığı müeyyen idi. Amma men nece istemezdim ki? Ondan bir parçanı, bizim ikimizin bir parçasını? Bu mümkün idimi? En az onun qeder isteyirdim mende. Amma arvadmı daha çox isteyirdim. Onun olmayacaq bir şey uğruna özünü parçalamasına göz yummaq mene ağır gelirdi. Onun daha çox yaralanmasını görmek, her keçen gün qelbinde bir az daha artan kifi meydana getirmek ... Men bunları istemirdim amma. Menim donuqluğum, ona bir şey deye bilmemem, onunla bu ümidi paylaşmamaq bunlardan ibaret idi bax.
'' Ehmed ... ''
Bir şey söylemeden onu berk-berk özüme çekdim yene. Yüngülce eyilerek qulağına '' Mende isteyirem gözelim, mende eynile anası kimi gözel, onun kimi ağıllı kiçik bir qızımız olmasını mende çox isteyirem. '' Deye pıçıldadım.Masanı hazırlayarken bele hele ağlımda Ehmed ve onun söylediyi o gözel cümleler idi. Ah, gözel erim menim, sevgi dolu adamım ... Ona her keçen gün bir az daha aşiq olurdum, üreyimde ki yeri her keçen gün daha çox artırdı. Eynile bir zamanlar

<< 1 ... 181 182 [183] 184 185 ... 200 >>