Atasını özlemesini çox yaxşı anlayırdım. Mende özlüyordum atamı. Ne qeribe idi? Xatırlamadığım, üzünü bele fotoşekillerde gördüyüm atamdan ötrü bezen çox darıxırdım. Onu yanımda isteyirdim. Mene qızım men yanındayam, hemişe yanında olacağam desin isteyirdim. Heç tanımadığım bir adamdan meger ümid edirdim.
'' Sende mi atandan ötrü çox darıxırsan? ''
Efe'nin sesi ile özüme geldim. Onun o kiçik tombul barmaqları üzümde gezişerek yanaqlarımı silmeye başladığında gözümden axan yaşları ferq edebilmişdim. '' Ağlama ... '' dedi ağlamaqlı çıxan bir ses tonuyla '' Menim atam senin de atan olur. ''
Üzümdeki gülümsemeye mane ola bilmemişdim. Ah, bu uşaq qetilikle atasının oxşarı idi! Gözel ürekli meleyim menim. Hele o kiçik elleri üzümde gezirdi. Onun kederlenmesine dayanamazdım, bele bir meleyin atası yanındayken ata hesreti çekmesine göz yumamazdım. Axşam Ehmed ile danışıb oğluna daha çox vaxt ayırmasını söyleyecekdim. Menim bir şansım yox idi, menim atam ölmüşdü. Onunla keçire bilecek bir zaman bexş edilmemişdi mene amma Ehmed ve Efe üçün hal-hazırda ele zamanlar vardı ve onlar mütleq bu zamanları en yaxşı şekilde değerlendireceklerdi.
Gözyaşlarımı bir az olsun dindirmek adına etrafıma baxdığımda qapının qarşısında dayanıb bize baxan qadınla yüngül diametrli bir qorxu yaşamağıma mane ola bilmedim. Ehmedin anası hereketsiz bir şekilde mene ve Efe'ye baxırdı. Gözleri çox tündleşmiş bir halda idi. Bir şey söylemeden bir müddet orada dayandıqdan sonra arxasını dönerek tekrar otağına doğru getdi. Ne olduğu haqqında en kiçik bir fikrim yox idi amma böyük ehtimal Efe ile menim aramda ki bu semimiyyetden narahatlıq duyduğu açıq idi.
Efe'nin saçlarını uzun bir müddet oxşadıqdan sonra etmem lazım olan axşam yemeyi üçün istemeyerek de olsa oğlumdan ayırdım özümü. Oturduğum kresloda qalxarken başımda ki yüngül dönmeyi ferq etmişdim lakin önemsemeyerek metbexe doğru irelilemeye başlamışdım ki o anda ayağımın altında ki yerin sürüşdüyüne and ede bilerdim. Sonrası ise ... Sonrası

<< 1 ... 187 188 [189] 190 191 ... 200 >>