'' Dedim ve yanımda uzaqlaşan hekimin arxasından baxa qaldım. İçimde qeribe bir hiss vardı. Bu hiss bedbextlik deyildi bunu bilirdim amma tam olaraq xoşbextlik de deyildi. Bunun sebebini de bilirdim eslinde. Qorxurdum, gözel arvadıma bir şey olmasından, yeniden onun üreyinde bir yara açılmasından delicesine qorxurdum. Yüngülce fikirlerimi toplamağa çalışdım. Deniz ve menim bir körpemiz olacaqdı, bizim ikimize aid bir parça, oğlumuza bir qardaş olacaqdı. Belke de Denizin istediyi kimi gözeller gözeli bir qızımız olacaqdı. Bu düşünceler bir az olsun içimde yaranan qorxunu yox etmişdi. Bu heyecanla arvadımın yatdığı otağa girdim. Yorğun gözlerle mene baxırdı. Uzun, uzun izledim onun o gözel üzünü.
'' Deniz. ''
Eliyle meni susduraraq '' Sene bir şey söylemem gerek. '' Dedi. Ne söyleyeceyini maraqlı gelirdi amma menim söyleyeceyem şeyin daha ehemiyyetli olduğunu düşünerek danışmaq isteyerken o çoxdan danışmağa başlamışdı bele.
'' Bundan sonra Efe'ye daha çox zaman ayırın, daha az çalışacaqsan. ''
Anlamamış bir şekilde yatar mövqede ki arvadıma baxdım. Neden behs edir bele?
'' Efe, bu gün mene senin üşün çox darıxdığını söyledi. Lütfen onunla daha çox vaxt keçir, zamanınız varken onu deyerlendir. Atasının xatiresi olmadan yaşamanın ne çetin olduğunu men ... '' dedi ve kesik bir nefes alaraq '' Yaxşı bilirem. ''
Üzü böyük bir hüznle kölgelenmişdi. Onun atasının çox kiçikken öldüyünü bilirdim ve atasız olmanın ne qeder çetin olduğunu onun qeder olmasam da az çox bilirdim. Beli, onun kimi heç atamı bilmir deyildim. Eh, heç deyilse atamla da bir neçe anım var idi. Amma menim gözel arvadım, müdafiesiz arvadım ... Süretli addımlarla yanına gederek yatağa oturdum ve onu özüme çekerek möhkem sarıldım.
'' Tamam eşqim. ''
Başını bir an da qaldıraraq gözlerime teeccüble baxdı.
'' Eşqimmi? ''
Müsbet menada başımı yelleyerek '' Beli, gözelim. Sen menim ilk eşqimsen, sen menim yaşama sebebim, heyatım. Men sensiz bir heçem. ''
Hüznle kölgelenen gözleri artıq yazda açan

<< 1 ... 189 190 [191] 192 193 ... 200 >>