seçmişdim.

--

Canım sıxılmışdı. Bunun en böyük sebebi de yanımdakı qadın idi. Yol boyunca bir daha menimle heç danışmamışdı. Efe'ni götürende de anası ile qucaqlaşıb vidalaşaraq tekrar maşına oturmuşdu. Bir nece defe Efe ile danışmışdı onlarda qısa sözler idi. Başa düşmürdü meni. Beli, onu incidirdim amma bir kişi olaraq ne qeder çetin bir veziyyetde olduĝumu anlamalı idi biraz. Bir başqasının uşaqına atalıq etmek heqiqeten çox çetin idi. Bacaracaĝımı da heç düşünmürdüm. Onu niye Nil'in yanına apardıĝımı da bilmirdim. Eslinde sebebi belli idi. Tanıdıĝım başqa qadın hekimi yox idi ve Nil de işinde en yaxşısıydı. Onun keçmiş sevgilim olması veziyyeti biraz iyrenc gösterirdi amma elaqemiz Deniz'le evlenmemişden evvel bitmişdi. Nil'in bu qeder hessas davranıb Deniz'e hiss etdireceyini düşünmemişdim.
Bu evliliyi qebul ederken her şeyin bu qeder çetin olacaĝını düşünmemişdim. Eve geldiyimde avtomabili binanın qarşısında saxladım.
"Siz eve gedin men gec gelecem."
Deniz üzüme bele baxmadan avtomabilden enmişdi ve arxa qapını açaraq Efe'nin elinden tutdu. Bir müddet onların el ele binaya doĝru gedişlerini izledim. Boĝazım büyünlenmişdi. Bu menzere heqiqeten çox gözel idi. O resimin içinde olmaq üçün her şeyimi vere bilerdim. Eseble qaza basdım. Hara gedeceyimi bilmirdim. Amma fikirlerimi toplamaĝım lazımdı bunu bilirdim. Telefonumu elime alıb Gökhan'ın nömresini tapdım.
"Ehmed?"
Sesindeki çaşqınlıq belli idi.
"Ne edirsen?"
"Ne edim gezeceyem ele."
"Hardasan de gelim götürüm seni gözel bir balıq çörek yeyek."
"Olar, şirketden çıxacaĝam indi, qovşaqdan götürersen meni."
"Yaxşı."
Telefonu söndürenden sonra düsünmemeye çalışdım. Düşünmemeli idim artıq. Deniz'in fikirlerimi bele qarışdırmasına icaze vermemeli idim, vere bilmezdim. Her şey bu qeder asan deyildi. Onun üzünden çekdiklerimi düşünmeli idim. Selma'nı düşünmeliydim. Ona göre Selma'nın qelbini neçe defe qırdıĝımı xatırlamırdım bele. Ah anlayışlı arvadım menim. Hardasan indi? Niye meni buraxıb getdin?

<< 1 ... 29 30 [31] 32 33 ... 200 >>