öyrenecekdi.
"Sualıma cavab ver."
"Men..."
"Sen ne?"
Susurdu ve üzündeki qızartı her keçen saniyede daha da artırdı.
"Eee, sen ne? Utanırsan yoxsa?"
"Beli." deye pıcıldamışdı. O an qehqehelerime manee ola bilmedim. Onun utandıĝını bilirdim amma nece utandıĝını anlamırdım. Neticede o bir adamla birlikde olmuşdu ki, bu adam evli idi üstelik birde o adamdan hamile qalmışdı. Bütün bunlara baxmayaraq helede nece utana bilerdi? Onda bele bir duyĝunun varlıĝı meni heyretlendirmişdi.
"Teccüblendirdin meni."
Başa düşmeyerek mene baxırdı. Gözlerindeki maraq menden bir açıqlama gözlediyini belli edirdi.
"Evli bir adamla birlikde olub üstelik de hamile qalıb utanmaĝın heqiqeten qeribedir. Evli bir adamla birlikde olanda utanmaq hissin harda idi? Heqiqeten maraqlı gelir mene."
Bir anda cenesindeki elimi iteledi ve telesik addımlarla otaqdan çıxdı. Bir müddet onun getdiyi boşluĝa baxdım. Yene ireli gedmişdim. Bunun ferqinde idim amma özümű saxlaya bilmirdim. Bu qezeb meni de onu da yeyib bitireceydi bilirdim amma yene de içimdeki qezebe söz keçirde bilmirdim. Dolabı açaraq geyineceyim kostumu çıxardım. Bu aralar işleri yaman boş buraxmışdım. En azından işlerime qayıdaraq biraz olsun bu qadını aĝlımdan silmeli idim eks halda deli olacaqdım.

--

Metbexe girdiyimde axmaqa hazır olan göz yaşlarımı serbest buraxdım. Bu adamın her sözünde bele yaralanmaqa mecbur idim? Her zaman menu bele alçaldacaqdı mı? Üreyim aĝrıyırdı artıq.
"Sabahın xeyir Deniz ana."
Efe'nin sesi ile özüme geldim ve göz yaşlarım elimin tersi ile silerek ona teref çevrildim. Ne qeder mesum ve şirin dayanmışdı. Yanına yaxınlaşıb yanaĝından öpdüm.
"Üzünű yudun?"
"Hıhı." deyerek başını yelledi.
"O zaman qarnını doyuzduraq mı?"
"Olar."
Sesindeki sevinc biraz olsun özümü ele almaqıma sebeb olmuşdu. En azından bu evde meni seven bir nefer var idi. Efe'ni stuluna oturdaraq boşqabına yemek qoydum. Mende yanında oturaraq çöreyine bal çekerek boşqabına qoydum.
"Sabahın xeyir Efe."
Ehmed'in sesini

<< 1 ... 37 38 [39] 40 41 ... 200 >>