eşitmeyimle irkilmişdim amma dönüb ona baxmadan stekanlara çay süzdüm. Artıq qerar vermişdim ona ehemmiyet vermeyecekdim ve sözlerine qapılıb üzülmeyecekdim. Yeniden meni incitmeyine icaze vere bilmezdim.
"Deniz ana?"
"Buyur canım."
"Atam üçün de çöreye bal çekersen?"
Bir an ne deyeceyimi bilmedim ve baxışlarımı Ehmed'e çevirdiyimde onun da mene baxdıĝını gördüm. Ne cavab vereceyimi gözlediyi açiq idi.
"Atan özü çeker. Isteyirsen isteyirsen senin üçün hazırlayım."
"Men istemirem atam üçün hazırla. Hazırlasın ata?"
Ehmed'in bir qaşı kinaye ile havaya qalxdı. Üzünde yene o istehzalı tebessüm yaranmış.dı.
"Hazırlasın oĝlum."
"Hazırla Deniz ana."
Sakit olmaqa çalışaraq elime çörek aldım ve Efe'nin dediyi kimi çöreye bal çekerek Ehmed'e uzatdım. Ehmed çöreyi alarken elime deyen eli ile ildırım vurmuş kimi olmuşdum. O qeder çox heyecanlanmışdım ki. Niye bele olurdu? Üstelik o an aĝlıma dünen axşam olanlar gelirdi. Çayımdan bir udum içib düşüncelerimi bir kenara qoymaĝa çalışdım.
Ehmed ise mene acıĝ eder kimi ona verdiyim çöreyi yavaş yavaş yeyirdi. Bu adam bir insanı deli ede bilerdi. Ona mehel qoymamaqa çalışaraq söyleyeceklerimi düşünmeye başladım. Bu evde mehkum heyatı yaşaya bilmezdim axı.
"Men anam gile gedmeyi düşünürem bu gün."
Gözleri boşqabından ayrılıb üzüme çevrildi. Üzünde yene kinayeli tebessüm vardı. Ehemmiyet vermemeye çalışdım.
"Hmm, demek ele düşünürsen?"
Sesindeki istehza o qeder açıq idi ki, başında boşqab yada stekan sındırmamaq üçün özümü zorla saxlayırdım.
"Evde darıxıram. Efe ile gederik. Üstelik Efe de anamı çox sevir."
Qarşısındaki boşqabla meşgul olan uşaq adını söylemeyim ile o gözel kiçik gözlerini mene çevirdi.
"Efe canım anam gile gedek mi?"
Üzünde sevimli bir gülümseme yaranmışdı.
"Meleyin yanına gedek."
Bax buna Ehmed de mende teccüblenmişdik. Melek xala demeyi lazım idi bu uşaqın. Melek de ne idi?
"Oĝlum Melek deyil Melek xala deyeceksen."
Efe atasın sözlerine çiyinlerini dartaraq "O hirslenmir ki." dedi ve

<< 1 ... 38 39 [40] 41 42 ... 200 >>