qolumu elinden qurtarmaĝa çalışdım.
"Deniz..."
"Burax meni!"
Sesimi ola bildiyi qeder sert çıxarmaqa çalışdım. Bu adamdan uzaq durmaq lazımdı, körpemin atası olsada artıq heyatımda bir yeri ola bilmezdi. Üstelik Ehmed her an gele biler bizi bu halda görüb çox asanlıqla sehv başa dũşüb meni günahlandıra ve daha aĝır tehqirlere başala bilerdi ki, bu son istediyim şeyler arasında bele olmazdı. Ìndi etdikleri ve dedikleri ile onsuzda bes qeder canımı yandırırdı.
"Deniz dedim!"
Onun sesi daha sert idi ona mehel qoymayaraq sert bir sekilde ve bütün gücümle qolumu elinden xilas ederek az qala qaçaraq pillekenin başına geldim ve arxamca geldiyini görürdüm. Daha suretli addım atmaqa çalışarken bir anda özümü boşluqda hiss etdim. Tek xatırladıĝım ise qışqırıq idi.
--
Bu gün Deniz çox gözel görünürdü. Eynindeki beyaz paltar sanki ona göre tikilmişdi. Eslinde ona qarşı biraz yumşalmalı olduĝumu düşünürdüm. Ìçeri girende her ne qeder elini tutmasam da bundan xoşu gelmez deye tutmamışdım. Neticede meni sevdiyi söylenmezdi.
Ayhan ve yoldaşı bizim masamıza gelene qeder gözel bir axşam keçireceyimizi düşünműşdüm, hem dostlarımla, hemde Deniz'le... Feqet heç ne düşündüyũm kimi getmemişdi. Ayhan'ın qezebli baxışlarının hem Deniz'in hemde menim üstümde olduĝunu bilirdim amma onu ve baxışlarını düşünecek deyildim. Eksine onun yoldaşıma, menim olana baxmasından narahatlıq hissi duyurdum.
Deniz vanna otaĝına getdikden beş deqiqe sonra da Ayhan bir telefon danışıĝı aparmalı olduĝunu deyerek gõzden itmişdi. Masada ölüm sessizliyi kimi bir sükut vardı. Taki sesleri esidene qeder. Oturduĝumuz yerden qalxıb toplanmış insanların yanına getdik. Ayhan'ı göre bildim. Üzü aĝappaq olmuşdu, ne edeceyini bilmez bir halda yerdeki adama baxırdı. Biraz daha ireliledikden sonra o adamın Deniz olduĝunu görmeyim ile qezeble deli oldum. Üzünde, qollarında qan vardı ve etek hissesinde, lenet olsun! Qan içinde qalmışdı.
"Tecilli yardım çagırın.."
Etrafındakı insanları iteleyerek arvadımın,

<< 1 ... 60 61 [62] 63 64 ... 200 >>