hereketlerine bir anlam vere bilmirdim .
**** ******
Heyatımı yenilemeye ilk önce otağımdan başlayacaqdım.Bu otağın divarları menim göz yaşlarıma ve bir çox xatirelerin, xeyalların tüstüsüne şahid olmuşdu. Pencereni açıb heyetimizin bağçasını izledim.Bu penvere aylardır açılmırdı. Bezi eşyaların yerlerini deyişib , yataq örtümü yenilemişdim. Kitablarımı şkafdan çıxarıb tozlarını silerek oxumaq üçün bir neçesini kenarda ayırmışdım. Sonra paltarlarımı tökmüşdüm.Paltar delisi idim evveller amma indi ev pijaması mene bes edirdi.Tek hevesimin öldüyü paltarlar deyildi ki.Xeyal qurmağa , yaşamağa , ürekden deyib gülmeye olan hevesimi itirmişdim men.Amma daha son idi.Heyatımı evvelkinde de pozitiv edecekdim. Yene söz vermiş ve bu sondur demişdim.Gelecekden xebersiz.Geleceyini gören hansı insan sehv ederdi ki? Mence heç kim. Eşyaları, geyim stilini , günlük rejimini deyişmekle özümü de deyişe bilecekdimmi? Bilmirdim mene artıq ne keçmişim , ne de geleceyim maraqlı idi. Men bu an üçün yaşayırdım.Daha bir xeyal qırıntısı qorxusu canımı bürüse de bu kimi pessimist düşüncelerden uzaq qaçırdım. Özümden haraya qeder, ne vaxta qeder qaçacağımı bilmirdim, bilmek de istemirdim. Bir anlıq gözüm masanın üzerindeki telefonuma
Sataşdı. Onda da şekiller,mesajlar xatire kimi yatırdı. Onla bağlı ne varsa silmişdim.En son nömresi qalmışdı.Onu da sildim. Bitmişdi daha olmayacaq zenn edirdim.Aylardır yazıb , xetrini soruşmadığım insanlar vardı.Onlara yazıb, bezilerine zeng ederek hal-ehval tutdum. Vee Günel.Blokda olan nömresini görünce acı-acı güldüm.Ona sadece yazığım gelirdi. Blokda çıxarıb "ne halı varsa görsün" deye düşündüm .Sonra Nurana zeng ederek mene aylar evvel meslehet gördüyü kursla bağlı danışdım.Ingilis dili kursu idi.Çox zaman itirmek istemeyib seheri gün gedib qeydiyyatdan keçdim.Evdekiler de bunu normal qarşılamışdılar.Anam hetta sevinmişdi.Günlerdir özüme qapandıığım onun gözünden yayına bilmezdi.Odur ki , özümü toplamaq üçün bunun en yaxşı variant olduğunu düşünüb

<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 54 >>