azad etdim. Olmurdu.Günlerdir özümü unutmuşluğa vursamda, Olmurdu.Ele hedde çatmışdım ki özümle tek qalmaqdan qaçırdım .Xatirelerden, qırılmış xeyallardan qaçırdım.Ilk sevgi unudulmur.Kim ne deyirse , desin.Ilk sevgi qelbimzin bir köşesinde ebedi yaşayır.Ve iller sonra göz-göze geldikde bir birinden qaçan, yadlaşmış doğma baxışlar. Men onu istesem de heç vaxt sile bilmezdim.Evlenecek, heyat yoldaşı, onu heyata bağlayan övladları olacaqdı.Amma men? Onun toxunuşları, onun izlerinin kölgesi ile yaşayacaqdım.En derin izi ise qelbimde idi. Bezen üreyimi söküb atmaq isteyirdim . Çox ağır gelirdi mene üreyimi üzerimde daşımaq.Qeher vardı ruhumda.Çıxmırdı, çıxmaq bilmirdi xatireler yaddaşdan. Onu başqası ile xoşbext görmekmi? Yox buna dayanmazdı qelbim.Men onu menden başqası ile tesevvür etmekden bele qorxarken reallığına nece alışacaqdım? Haqsızlığa uğramışdım.Bu sevgide sorğusuz hökm veren hakim o, mense haqsızlığa uğramış mehbus idim.O meni onsuzluqla baş-başa qoyub terk etmişdi. Yadıma ondan evvelki günlerden birinde qızlarla etdiyimiz müzakire düşdü. Sevgimi , qürurmu? Men qeti şekilde qürur demişdim.Meni sevmeyeni men de sevmerem demişdim. Amma bu gün.Terk edilmişem ve hele de sevirem. Onun "Başa düş! Biz mümkünsüzük. Olmaz!" Sözleri beynimde dövr edirdi. Bu sözleri ilk günler men ona söylemişdim dinlemedi.Geldi heyatımın tam ortasında özüne mövqe tutdu ve sonda menim sözlerimi mene tekrar ederek getdi. İndi kim idi günahkar? Gedeceyini bile-bile bağladı özüne, sevdirdi özünü ve bir anlıq xoşbextlik yaşatdı.Ve sonra...Sonra ise ayrılıq yeli esdi üstümüzden.Vaxt çatmışdı.Ne geriye yol vardı, ne geleceye inam.Onun üçün çetin olmadı ya da mene ele gelir.Amma çox rahat bir şekilde getdi.Ve herden anlıq geri dönüşler ve yene ayrılıq. Sanki oyuncaq idim.Istedikde oynadır, sonra atırdı. Nifret etmeye haqqım yox idimi? Var idi.Amma men bu haqqımdan istifade ede bilmirdim.Bir xoş söz, isti nevaziş ve yene men onun idim. Bu 1 ya da 2 defe deyil, defelerle tekrarlanmışdı

<< 1 ... 16 17 [18] 19 20 ... 54 >>