açıq qalmış mesajlarda adımı görüb dayandım.
Günel- Aşkım, sen meni sevirsen?
-He, balam.Özü de çox .Niye soruşdun ki?
-Heeç, Rufa deyir sene inanmayım. Meni aldatdığını düşünür.
-O qelet edir , sen onun sözlerine fikir verme.
-Düz deyirsen canım, qısqandığından bilmir ne etsin.O hardan biler ki ,esl sevgi nedir?
Oxuduğum mesajlar bu gün üst-üste yaşadığım ikinci şoka sebeb olmuşdu. En yaxın dostum menim haqda nece ele fikirleşe biler axı? Men onun yaxşılığı üçüm insanlara tez inanmamasını tövsiye ederken , o..O onu qısqandığımı nece düşüne bilerdi?Çantamı da götürüb özümü celd evden çöle atdım.Arxadan Günelin meni seslemesini eşitsem de reaksiya vermirdim.Onsuz da behane axtaran göz yaşlarım indi özünü serbest buraxmışdı. Hara getdiyimi, niye getdiyimi bilmirdim.Tek onu bilirdim qaçmaq , qurtulmaq isteyirdim bu heyatdan .Yolu keçerken gözlerime düşen maşın faralarının işıqları ve siqnal sesi ile gözlerimi yummuşdum...1 il sonra .Hava limanı...
İnsan toplusunun içinde iki cüt göz bir-birini axtarırdı.Vaxt çox az, deyilecek , yarım qalan sözler ise çox idi.Son bir defe etrafa nezer yetirdikden sonra axtardığı simanı görmeyib ümidsiz şekilde üzünü dönüb ireliye addımlamaq isteyirdi ki, adını eşidib ayaq saxladı.
-Rufa, Rufa!
Beli, bu Ramin idi.Hava limanında Rufanı tapa bilmeyince qışqıraraq onu sesledi.Onlar bir-birine doğru addımlayıb üz-üze dayandılar..

**** ****
Ramin...
-Ruf, oyan aç gözlerini. Bax, men geldim.Bu gün seni çox inciden , hem de dünyalar qeder seven men.Yalvarıram, bele soyuq olma.Reaksiya ver sözlerime.Men seni sevirem , Ruf.Başqası heç vaxt ola bilmez.Amma biz ayrılmalıyıq.Mecburuq , ne olar meni başa düş.Alınmayacaq. Sen menle çox incileceksen.Qıya bilmerem sene. Bağışla meni. Seni incitdiyim ve incideceyim günler üçün bağışla.
Rufun gözleri yavaş-yavaş açılmağa başladı. O elimi sıxırdı.Şükürler olsun, özüne gelmişdi. Amma burada daha çox qala bilmezdim.Geldiyim kimi sessizce xestexananı terk eledim. Rufun qeza keçirdiyini

<< 1 ... 40 41 [42] 43 44 ... 54 >>