sanki.Lakin tez bu düşüncelerden ayrılıb ondan aralaşdım.Bir anlıq bayaqdan berk-berk yumduğu gözlerini açıb teeccüble baxdıqdan sonra mene esebileşib yumruq atmağa cehd edirdi. Elleri o qeder zerif idi ki, her toxunuşunda qeribe hissler keçirirdim. Artıq daha emin idim hisslerime.Mene Ruf lazım idi.Onun xeyalı ile deyil , realı ile yaşamaq isteyirdim . Onu başqasına vermek niyyetim yox idi. Düşünmüşdüm ailem de bu Qerarımı destekleyer.. Amma..
-Rufane? Heç vaxt! Bir de onun adını eşitmeyim.
Atamın bağırtısı evi bürümüşdü. Rufla münasibetimizin adını qoymağın vaxtı geldiyini düşünüb evdekilere veziyyeti açıqlamışdım. Rena ve heyat yoldaşı Cahid bunu xoş xeber kimi qarşılamış, atamla anamın üz ifadesi bir anda deyişmiş , menden yaşca böyük olan qardaşım Samir ise reaksiyasız idi.Hemçinin onun heyat yoldaşı da. Atam öz monoloquna davam edirdi.
-Sen Aytenle evleneceksen! Meni biabır etme. Onların ailesi de bu izdivacı çoxdan gözleyir. Rüfane ise uşaqdır ! Onu ağlından çıxart! Sizde alınmaz..Unudacaqsan! Mecbursan!
Ve uzun geden mübahiseden sonra nöqte qoyulmuşdu.Ayten bibim qızı idi . Evde neçe defe onun adını çekseler de men razı olmamışdım.Rufdan da evvel.Menim o qıza qarşı heç bir hissim yox idi.Özünü göze soxmaqdan başqa heç ne qazanmır. Hetta nifret edirdim ona. Kim olur olsun, o olmasın deyib söhbeti bağlayırdım hemişe. Bu defe ferqli situasiya var idi.Heyatımda Ruf vardı. Men onu isteyirdim.Axı niye atam Ruf olmaz dedi? Mence buna sebeb sadece Aytenin varlığı deyildi. Atam Rufla hemişe soyuqqanlı olub. Bunu hiss etmişdim bir neçe defe.Meni atamın yox anamın narazılığı teeccüblendirdi.Ruf onun qardaşı qızı idi. Niye de alınmasın ki?
Evdeki ses-küye, mübahiseye tab getirmeyib qapını çırparaq özümü çöle atdım.Niye? Axı niye Ruf menim üçün her terefden el çatmaz idi? Özümü bara atıb içki sifariş verdim. Rufun zenglerini, mesajlarını açmağa üzüm yox idi. Özümü itirenedek içdim. Sonra İse..
Samirle qayalıqların üzerinde oturub küleyin tesirinden dalğalanan

<< 1 ... 44 45 [46] 47 48 ... 54 >>