doğru eyilerek pıçıldadı.-Yum gözlerini.
Heyrte dolu gözlerle evvelce Firuzeye, sonra Hacı müellime baxdım. Her ikisi rahatlatdırıcı baxışlarla mene baxaraq eminlikle başlarını terpetdiler. Bir balaca fikirleşmek meqsedole şehadet barmağımı ağzıma qoydum. Her ne fikirleşib götür-qoy etdimde 2 neferin pıqqıltısını eşitdim. Hacı müellimle Firuze menim halıma dözmeyib mehribancasına gülürdüler.Küskün ifade alıb dodaqlarımı büzdüm. Qollarımı sinemde çarpazlaşdırdım. Yene mene baxaraq gülürdüler.
-Yaxşı, yaxşı, decel qız. İncitme bizi,-Hacı müellim yarı zarafat, yarı meslehet tonunda bildirdi.
-Ne var orda?-maraqla soruşdum.
-Hm! Demeyimiz düzgün sayılmaz. Görmeyin lazımdır.-Firuze arabama dirseklenib gözlerini qıyaraq bir az şübheli tonda söyledi.
-Yaxşı,- deyib gözlerimi berk-berk qapatdım.
...
FİRUZE
Ayazla ilk qarşılama ve söhbetleşmeden hardasa 1 aya yaxın vaxt keçmişdi artıq. Amma men sanki her şeyi dünen olubmuş kimi xatırlayıram. Odur ki, “dünenki oğlan” kelmesi dilimden düşmek bilmirdi. Her defe ellime fırça alanda qeyri-ixtiyarı xatırlayeb xefifce gülümseyirdim. Her dersde gelib dururdu gözümün önünde. Edebiyyat mütaliesinde onun sesi qulaqlarıma gelirdi. Bezen oxuduğum kitabın, çekdiyim resmin, yazdığım mühazirelerin içinden gözlerinin açıq-aydın görürdüm. Ne yalan deyim, xoş idi mene. Meni rahatladırdı bir növ. Göresen indi hardadır? Neyleyir?
Tekce Ayazı deyil, Nazlını da düşünürdüm. 2 elil. Biri anadangelme, digeri qeza neticesinde. Nazlının pozitiv enerjisini hiss edirdim. Hacı müellim qızdakı ruhu hamıdan tez hiss edib de ondakı marağı üze çıxarda bilmişdi.
Günlerin birinde mene gelen gücden istifade ederek Nazlı ile Ayazın öz beynimde yaratdığım tesvirini ketana sermeye başladım. Hele uşaqken nenelerimin mene danışdığı efsanelerden birinin portreti esasında erseye gelmiş el işime özüm de heyranlıqla baxırdım. Hacı müellimle elaqe yaradaraq ona gösterende uzun=uzadı gözlerini tablodan çekmemişdi.
Simurq quşu. Efsaneden gelen quş. Yanaraq

<< 1 ... 16 17 [18] 19 20 ... 37 >>