Genclere ciddi şekilde xeberdarlıq edildi ki, bir daha buralara ayaq basmasınlar, eks teqdirde onları ceza gözleyir. Yavaş-yavaş dağılışmağa başlanan “genc heveskar reqqaslar” valideyn mesleti ile ayrı-ayrı peşe sahiblerine çevrilseler de qelblerinde basdırılmış arzular onları tez soldurdu.Müsteqillik qazanıldıqdan sonra kompleks xarabalığa çevrildi. Getdikce mekan da yaddan çıxmağa başlandı. Eraziye gelen teze sakinler bu “efsane”den xebersiz idiler.
-Eli, men sene teşekkür edim, bilmirem.
-Bir şey deyil, qardaşım.
-Sen buranı nece tapdın bes?
-“Reqqaslar”dan birinin vasitesile.
-Kimdir o?
-Kemaleddin Bağırov
-KİM?!-teeccübledim.
-Düz eşitdin.
Yeni bir vaxtlar “Medeniyyet ve Turizm Nazirlliyi”nde yüksek vezifelerin birini tutan, tez-tez KİV-ne müsahibe veren Kemaleddin Bağırovun özü?!
-Yaşı 70-a yaxınlaşır. İsteyir ki, yubileyi erefesinde bu efsaneni reallığa çevirsin.
Gözlerimi dostumdan çekib reqqaslara baxdım.Uşaqken müellimim danışırdı azdan-çoxdan. Hemişe içini çekirdi. İndi anladım niyesini.O da “reqqaslar”dan biri idi. Peşekarlıqdan önce heveskarlıq hissi. Onu tapmalıyam tecili. Amma nece? Elil olduqdan sonra heç cür elaqe alınmayıb. Eli de bildirinb ki, ağır xesteliye düçar olduğundan xarice müaliceye yollanıb. Aile üzvlerinden heç biri hal-hazırda Bakıda deyil.Hansı ölkede olduğu bilinmirdi.
Bu söhbetden 1 ay vaxt keçmişdi.Her gün bura gelib izleyici roluna bürünürdüm. İçimdeki reqs ehtirası getdikce daha da süretle alovlanmaqda idi.Burda heç bir qayda-qanun yox idi. Hamı musiqinin ritmine tabedir. Heç bir müellimin kömeyi olmadan özleri beyinlerde qurduğu sehneni sergileyirdi. Bu genclerden bir neçesi ile söhbetden anlamışdım ki, maddi imkanları aşağı olduqları üçün peşekarların yanına getmeye gücleri çatmır. Onları buraya cem eden Ofeliya xanı idi. Hnaıs ki, mene “unudulmuş idman kompleksi” termini ile cavablamışdı. Onun Kemaleddin Bağırovla uzaqdan-uzağa qohumluq elasi var. Bağça müdiresi idi. Bu gecnleri qaranlıq küçeleri birinde

<< 1 ... 18 19 [20] 21 22 ... 37 >>