olmuşdum istemeden. Sonuncu defe nenem Allahın rehmetine qovuşmamışdan 2-3 hefte qabaq olmuşdu. 6 yaşlı uşaq olsam da nenemin yalvarışlarını anlayırdım. O vaxt bir gerçeyi anlamışdım ki, bütün bedenimi dehşetli titretme tutmuşdu. Qardaşımın menden xeberi yoxdur ve olmayacaq da.
8 il sonra.Nenemin ölümünden sonra teşkil olunan 3 ve 7-de valideynlerimi görsem de, onlar meni görmemezlikden gelmişdiler. Neinki onlar, üzünü görmediyim, adını eşitmediyim qohumlar da onlarıı tekrarlamışdılar. Sanki nenemin qatili idim men. Balaca qızcığazın dilinin ucuna getirib de deye bilmedikleri, ancaq sessizce axıdılan göz yaşları, titreyen elleri ile salfeti ezmesi gelib durdu gözlerimin önünde. İndi ise 14 yaşlı onların nezerlerinde “xeste”, “infeksiyalı”, özlerine “ayıb”bilinen elil qızlarına yalvarırlar.
Çiyinlerime ehtiyatla toxunan barmaqlar. Göz yaşları içinde başımı ağır-ağır çevirdim. Hacı müellim yanımdaca diz çöküb yanaqlarımı qurulamağa başladı.Asiye xalamla Dilqem emim ise duyğusuz ifadelerle “atamla anama” baxırdılar.
-Siz hansı üzle...!!!-Dilqem emi hiddetden doğan kelmesini tamamlaya bilmedi.
Asiye xala erinin qoluna sığal çekerek onu sakitleşdirmeye cehd etdi. Amma onun da ittihameici nezerleri bu insanlara yönelmişdi.
-Qızım,-ağlamsınmış sesle anam yalvarıcı gözlerle mene baxaraq elini ireliye uzatdı.
Men celd özüme gelerek keskin süretle arabamı geriye çekdim.
-Mene “qızım” deme! Toxunma mene!-sesimi qaldırıb qezeble onlara baxdım.
Her ikisinin bir=birlerine dayaq verib ayağa qalxaraq mene teref addımlamaq istediklerini gören kimi Dilqem emimle Asiye xalam telem-telesik onların qarşısını kesdi.
-Ne isteyirsiniz? O, artıq sizin yox, bizim qızımızdır!-Dilqem emi sesini ucaltdı.
-Yalvarırıq, oğlumuzu xilas etsin,- yalvarış tonları getdikce daha da acınacaqlı hala gelirdi.
Qezeb ve göz yaşları içinde boğulma tehlükesi yaşayan men celd ellerimle qulaqlarımı qapadıb qışqırdım.
-GEDİN!
“Valideynlerim” Dilqem emi ile Asiye xalanı kobudcasına kenara

<< 1 ... 27 28 [29] 30 31 ... 37 >>