qıraqlarını sıxcalayıram: canından su tez redd olub getsin. Xalçanın buxarından tavanda yaş bir qövs yaranıb.

Pencereleri taybatay açmağın, otaqlarda yel vurub yengeler oynatmağın da xeyri yox. Ciyerlerimiz göbelek bağlamasa yaxşıdır. Revmatizm dabanbasdı bizi axtarır.Eslinde biz o xalçanı divardan “aboy”dakı keçel yerleri ört-basdır etmek üçün asmışdıq.

Neyimiz olmasa da, xalça-palazdan boluq. Toyumuzda here bir-ikisini pay verib. Biz de onları qır-qızıl kimi dar güne saxlamışıq.

Sirr açıram, hesirlerimiz de var: onları dürgeleyib küncde dikine qoymuşuq.

İşe bax, biz ömrü boyu xalı-xalça almamışıq. İnden bele yeqin almarıq da. Alnımıza bu tecrübeni qazanmadan ölüb getmek yazılıb.

Gerek boynuma alım: xalça-palaz, hetta hesir almaq tecrübesi de insanın heyatda yetkinlik şertlerindendir.

Amma çetini ölenecendir.

Heyat dramatikleşdikce, yoldaşım her sözüme Quran ayesi kimi inanır.

En bedbin proqnozlarıma bele ümidle baxır. Qara yola, qara saata bir gün ona - “Qurban bayramı haçansa gelib qışa düşse, otaqlarımız stalaktit ve stalaqmitlerle bezenecek”, dedim. O: ”Bu, yaxşıdır, ya pis?” - soruşur.

Dilime birinci ”yaxşı” kelmesi gelir. Görürem, sevinen kimi olur. “Başımızı seller yuyur, topuqlarımız da suda: biz dastan qehremanları kimi bir şeyik, - bu sözümden hetta gülen kimi olur. - ...yeni men qehremanam, sen de menim yarım”.

Gün gelecek, Rübabe xala evin texnikasıyla maşinist kimi serrast davranacaq.

Biz Rübabe xalanın sayesinde şer üzerine cırtqozcasına yerimemek tecrübesine yiyelenirdik.

“Allah göyden her şeyi görür”.

Men övlad baresinde yoldaşımı ancaq Allahla aldada bilirem.

Son macal altımızda rahatdılar, zarafat-zarafat, altıdakı qezalar birebeş azalıb.

Evveller ana bir göl onların döşemesinde duranda, ona paralel bala bir göl bizde durardı.

Ekologiya sanki getdikce pozulur, göller quruyub damcılar seviyyesine enirdi.

Men evimizdeki göllerde çömçequyruqlar görmüşem. Hetta böyümekde olan balıqlar

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 14 >>