bulayırdı.
-Oğlum, bele olmaz.
Üzüme hiylegerlik maskası taxıb gülümsündüm.
-Çox maraqlıdır-Niye? Ne pisliyimiz keçib ki bele olanda? Bir-birimize deyib dolaşmırıq. Sen öz yolunda, men öz yolumda. Yaşayırıq da. Bunu istemirsen?
Bu adamın üzünde heç bir mimika terpenmek bilmirdi. Ele bil ki, adam yox, daş idi.Mene zillenmiş gözlerinde bapbalaca qığılcıım görürdüm.
-Senden başqa heç kim menimle bele davranmır, nezere çatdırım-nehayet ki dillenerek soyuq kelme dedi.
-Mene ne onlardan?! Menim neler çekdiyimi bilmirler.
“Atam” mene daha da yaxınlaşdı.
-Seni başa düşmürem doğrusu. Mene nifret etmirsen. Yazığın da gelmir. Amma meni görende saymamazlıq ede bilmirsen. O deqiqe partlayyırsan.
-Aferin! Düzbedüz tapdın!
-Anlat mene.
-Neyi anladım? Nece anladım? Ve en esası-Niye anladım?
-Çünki menim oğlumsan. Menim qanımdansan.
Üzüme çırpılan reallıq.Eseblerim pozulmağa dorğu getmeye başlayırdı artıq. Yumruqlarım bir açılır, bir yığılırdı.
-Sen heç olmazsa ömründe bir defe de olsun özüne baxdınmı? Özüne nifret etdinmi?
-Düzünü deyim?! YOX!!! Menimki bele getirib de. Neyleye bilerem axı?
-Onda meni anlamazsan.
-Axı niye?!
-Çünki seni tekrarlayıram. Anama etdiklerin hele de gözümün önündedir. Onun gzö yaşları. Çekdiyi ezablar.Bunu başa düşürsen heç olmazsa?! Meni hele uşaqken nece meh etdiyini hele de anlamırsan sen?! Ancaq men idim senin sevinlin. Bes Ferid? Bes Samire? Onları meni sevdiyin qede r sevseydin, belke de seni bağışlayardım hardasa. Amma yox! Bele deyil! Lene t oldun ki, deyil!!!
-Kim deyir ki, onları sevmirem?! Sadece sen..
-Sus! Eşidirsen?! Sadece sus!!!
Ellerini uzadıb üzümü tutdu. Barmaqlarından qopub 1-2 addım geriye çekildim.Hirs içinde boğulurdum.
-Bir daha mene yaxınlaşma!!!
İldırım süretile oralardan uzaqlaşdım.Özümün de xeberim olmadan yanaqlarıma 2 damcı yaş gilelendi.
...
Seher gözümü açanda tavana zileyib nefessiz qaldım. Boşluqda hiss edirdim özümü.Bir elimi qaldırıb alnima qoydum. Heç ne düşüne bilmirdim.Boğulmağa

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 84 >>