üzümü semaya qaldırdım.
...
Axşam. Maksimle restoranda şam yemeyini nuş edirdik. Onun mene zillenen baxışlarından qurtula bilmirdim.
-Ne var?-soruşub ağırlığımla arxaya söykendim.
-Görüşün ağırlığı haqqında danışmaq isteyirsen?-ehtiyatla soruşub mene baxdı.
-Yox,-gücle bildirdim.-Hele ki yox.
-Olsun. Amma bir gün danışmalısan. Bele olmaz.
Daha yemeye davamm ede bilmeyib restorandan çıxdım.
...
Ellerim cibimde Moskvanın geceli küçelerinde dolaşırdım Ağlım başqa yerlerde idi.Birden qarşımdakı qızla toqquşdum.
-Üzr isteyirem,-celd dedim.
Bağışlayın, tanış gelirsiniz,-mene baxaraq şübheli tonla bildirdi.
Ses. Bu sesi unutmaq olarmı?! Semimi gülümsünüb başımı terpetdim.
-Eledir ki, var,-tesdiqleyib elave etdim.-Nastya!
İnanılmaz sevincle qolları ile meni qucaqladı.
-Ruslan!
Uşaq sevinci ile parta yoldaşımı-Anastasiyanı qucaqladım.
...
Anastasiya meni depoya salıb sakit olmağımı işare etdim. Elimden tutub meni qaranlıq dehliz boyunca ireli apardı. Gelib bir qapının önünde dayandıq.Göz vurub astaca qapını açdı.İçeri texnoloji mehsullar ile dopdolu olan emalatxana idi.İş stolunun arxasındakı adam başını qaldıran kimi yene şaq sevinci ile qışqırdım.
-Saşa!
-Tanrım! İnana bilmirem!!!
Aleksandr ile de berk qucaqlaşıb görüşdük. Anastasiya gelib qolumu boynuna keçirdib Aleksandra göz vurdu.
...
-He, danış görüm
Anastasiya ile şeheri gezirdik.
-Ne danışım?!
-Özünden.
Ayaqlarım mıxlandı.Nefesim kesildi. Bizden bir az qabaqda Ayten vardı.Kürek dekoltesi ile heç kime fikir vermeden addımlarını atırdı...Bir anlığa heyat mene “stop” deyerek inkişaf prosesini dayandırdı. Etrafda olan-qalan her şey hereketsiz veziyyete düşdü.
“Bu qadın meni deli edib delixanaya salacaq axırda. Lenet!”
Gözlerimi qapadıb derinden nefes almağa cehd etdim. Yumruqlarım sıxlaşdı. Göz qapaqlarımı qaldırdım. Canlanma. Heyatın davamı.Açıq kürek dekoltesi ile addımlarını atan Aytenin serbestliyi. Etrafdakı insanların ona baxışlarında sezilenler.Elelxüsus kişilerin şehvetli

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 84 >>