istekleri.
Davam getire bilmeyib onun ardınca süretlendim. Qolundan yapışıb özüme teref çekdim. Her iki elimin barmaqlarını qollarında kilidlendirdim. Üz-üze. Göz-göze. Nefes-nefese. Üreyimin döyüntüsünü eşidirem bu an. Süret artımı.Gedin-gelen insanların “biz”e teref yönelen baxışlarındakı qeriblik.
-Bu ne özbaşınalıqdır?-kinaye dolu ve serbestlik ses.
-Bu geyim...-yarımçıq kesildi.
Yaşıl gözlere baxa-baxa qollarım gücden düşdü.
-Size qalmayıb! Aydındır?!
-Men sadece...
Lenet olsun! Bu nedir?! Tamamlaya bilmirem. Gözleri gücümü, qezebimi yoxa çıxardır.Elelxüsus yaşıl reng! Bu rengin sakitleşdirici xüsusiyyetini nezere alsaq...
Ayten menim deyişikliyimi vecine almadan uzundaban ayaqqabılarının sesini çıxartdı. Tak-tuk.Etrafdakı qarışıq sesleri deyil, mehz bu sesiaçıq-aydın eşidirem.Gözlerimi yere dikende bir qolbağının parıltısını gördüm. Eyilib elime aldım. Naziik gümüşü qolbağı idi. Ovcumda gizletdim. Dikelib gözlerimi tekrar onun gedişine yönlendirdim. Esl ledi!
-Neyin var senin?
Anastasiyanın narahat sesine başımı ağır-ağır ona teref çevirdim.Beynim qurumuşdu. Funksiyanı işe salmaq üçün açar lazım idi mene.Anastasiya gelib qarşımda dayansa da, onu göre bilmirdim. Etrafımı qatı duman bürümüşdü.Üstegel boğulma tehlükesi. Heyat yene de öz siqnalını söndürmüşdü.
...
Skamyada eyleşib dizlerime dirseklenmiş durumda gözlerimi yere zillemişdim.Arada qolbağıya nezer salırdım.Anastasiya barmaqlarının ucu ile çenemi tutaraq üzümü özüne teref çevirdi.
-Kimdir o?-ehtiyatla sualını verdi.
-Bilmirem,-özüme yad sesle cavabladım.
Anastasiya her iki eli ile yanaqlarımdan tutub gözlerime baxdı.
-Onu görende hansı hisslerin esirine çevrildin?
-Bilmirem.
Anastasiyanın nemli dodaqlarının dadını yanağımda sezsem de, hisslerim sanki ölmüşdü.O, bunu menim anormal baxışlarımdan anlayıb skamyadan durdu.Elini mene uzatdı. Bir o ele, bir de ovcumdakı qolbağıya baxdım. Birteher udqundum.Ayağa qalxıb sinif yoldaşıma dedim:
-Lazım deyil, Nastya.
-Senin özünden xeberin

<< 1 ... 18 19 [20] 21 22 ... 84 >>