varmı?
Ne deyim? Ne cavab verim?
-Gel. Men sene kömek ederem.
Qolbağını cibime qoyub başımı buladım.
-İstemirem, Nastya.
...
Ellerim cibimde melonxolik ab-hava ile yolları addımbaaddım ölçürdüm. Böyük anlaşılmazlıq içinde boğuluram. Kiminse mene yardım elinin uzatmasını dörd gözle axtarırdımsa tapa bilmirdim.
Birden yükselen melodiya. Stop dedim özüme.Dayanaraq celd telefonu cibimden çıxardaraq ekrana baxdım. Maksim. Qeyri-ixtiyarı kederli notlarla gülümsündüm. Zengi qebul etdim.
-Eşidirem, Maks.
-Sen hansı xaraba avaralanırsan?-narahatçılıq duyğusu vardı sesinde.
-Bilmirem,-etrafa öteri nezer saldım.
-Nece yeni “bilmirem”?!
-Off, Maks! Bilmirem de.
-...
-Hey! Ordasan?
-Rusik, tecili olaraq holdinqin restoranına ayaq bas.
-Maks, ezizim, vaxtım yoxdur.
-Men heç ne bilmirem!-emre keçdi.
-Pff! Sebeb?
-Gece ve qonaqlıq teşkil olunub.
-Anlamadım?! Bunu indi deyerler?
-Günahkar men deyilem.
-Kim?!
-Gel ve gör!-deyib zengi sonlandırdı.
Telefona baxdıqdan sonra gözlerimi göye qaldırdım.
...
Maksim restoranın ağzında dayanıb meni uzaqdan serseri halımı görer-görmez ildırım süretile mene doğrulandı.
-Bu ne haldır?-ellerini beline qoyub soruşdu.
-Ne görürsen ve nece başa düşürsen?
-Yene o?!
Başımla tesdiqleyib küreyimi divara söyketdim. Cibimden qolbağını çıxardıb gözümün qabağında fırlatdım.
-Bu qadın doğrudan da cadugerdir?
-Offf! Yene bu axmaqlamalar!
-Sualıma cavab ver, Maks.-deyib ona teref çevrildim
-Yox, eziz Rusik. Heç de caduger deyil. Adi, normal insandır.
-Normal insan?!-qehqehe çekdim
-Ne varmış normallığında?-mezemmetle mene baxdı.
-Maks, senin onun gözlerine baxmısan?
-Onun varlığı bele tehlüke saçır. O ki qalsın gözlerine baxım.
-Demeli heç vaxt, he?!
-Canlı-canlı yox, amma şekillerden baxmışam.-fikirli halda dillendi.
-Netice?!-telem-telesik soruşdum.
-O baxışlara yiyelenmek tecrübe teleb edir. İnsanı aniden mehv eden baxışlara sahibdir. Kime nece baxacağını bilir sanki.
-Eledir ki, var. Bilir ve

<< 1 ... 19 20 [21] 22 23 ... 84 >>