terpetdim ve son defe Aytene baxaraq inamlı gülümseme ile topluma qarışdım. Xarizmatikliyimle diqqetleri öz üzerimde cemleşdirib maraq obyektine çevrildim. Qadınların menimle ünsiyyet qurmaq cehdlerini qarşılıqsız qoymayaraq evvelkitek “nömre bir” statusuma yükseldim.Aytene teref baxmaq arzusu ile yansam da, onun varlığı beynimin bir küncünde meni narahat edib silkelese de, Maksimin sözü ile davam edirdim...
...
Seheri başqa yataqda bir qadınla açdım.Yanağından astaca öperek duş qebuluna keçid eledim.Eynimi geyinerek evden çıxdım. Maksimin zengi. Taksiye mindim. Yolboyunca izlemelerle fikirlere baş vurmuşdum.Açıq kafelerin biri. Sürücüye haqqını ödedim.Maksim uzaqdan elinde qezetle görünüşünü izleyib dodaqucu gülümseme ile addımlarımı atdım. Stul çekib eyleşerek ofisianta sifarişlerimi bildirdim.Maksim qezetden gözünü çekmeyerek hal-ehval soruşduqdan sonra aniden qezeti menim qabağıma atdı.
<<“DAHİ ECLAF”IN “NÖMRE BİR” OĞLU FENİMİSTLE >>
Başlığın altında menim Aytenle fotoşekilim.Hansı ki, teşkil olunmuş gece qonaqlığından qabaq rastlaşmışdım onunla.
-Jurnalistlerin de işi-gücü yoxdur,-deyib qezeti özümden kenarlaşdırdım.
-Onların işi ele budur, Rusik.
-Maks,belke ironiyanı bir kenara qoyasan?
Yeyib içirdik ki, Maksimin diqqetle arxamda eyleşenlere nezer saldığını gördüm.İki genc oğlan.
-Maks, xeyir ola?!
-Mavidirler.
-Bunu da haradan çıxartdın?
-Qulağıma pıçıldadılar. Off, Rusik! Ne axmaq sual verirsen mene?
-Ha! Az qala yadımdan çıxmışdı da senin ikili ixtisasın.Pardon, Maks. Yaddaş pozuntusu yaşayıram.
-Rusik, masanı başına bir çırparam ki-qeşeng!
İkimiz de doyunca güldükden sonra men tekrar onlara nezer saldım.Hesabı ödeyib kafeden ayrıldıq.Piyada olmağa qerar verdik.
-Bilirsen, Londonda işleyerken bir mavi vardı aramızda. Ele dahiyane ideyalara sahib idi ki, ağzını açıb danışmağa başlarken heç kes onun sözünü kesmezdi. Ele ki bitirdi ha, alqışlar bitmek tükenmek bilmirdi.
-Onlar da bizim kimi adamdırlar, sadece tebiet onları ferqli yaradıb.

<< 1 ... 21 22 [23] 24 25 ... 84 >>